ആകാശത്ത് നിന്ന് നോക്കുമ്പോള് എന്തു മനോഹരമാണീ തീരം , മോഹിപ്പിക്കുന്ന ഒന്ന് ..ഒന്ന് താഴ്ന്നും പിന്നെ പൊങ്ങിയും , ചരിഞ്ഞുമൊക്കെ ഒരു പക്ഷിയേ പോലെ നിലം തൊടുമ്പോള് മഴ നനച്ച റണ് വേയ്ക്കപ്പുറം കാലങ്ങളായി ചുടു കാറ്റേറ്റ് തളര്ന്ന് പോയ പുല്നാമ്പുകള് എന്തിനോ ദാഹിക്കുന്ന പോലെ . തൊട്ട് മുന്നില് ഒറ്റ സീറ്റില് എല്ലാവരോടും ഇരിക്കുവാന് ആംഗ്യം കാട്ടി എയര് ഹോസ്റ്റസ്, അപ്പൊഴും അവളുടെ അംഗലാവണ്യത്തിന് നടുവിലൂടെ കടന്ന് പോകുന്ന ബെല്റ്റ് മാറ്റാതെ , പിന്നെയും പിന്നെയും നോക്കി പോകുന്ന മുട്ടിന് മേലുള്ള സൗന്ദര്യത്തിന് അതേ നിറത്തിലെ പുറംചട്ടയെ വകവയ്ക്കാതെ കണ്ണുകള് കുഴിഞ്ഞിറങ്ങുന്നുണ്ട് . കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിലെങ്ങോ വന്നതാണിവിടെ , എന്നെ ഇത്ര നാളും തേടി കൊണ്ടിരുന്ന തീരം , അതോ ഞാന് തേടിയതോ . വലിയ കൂര്ത്ത തൊപ്പികളുള്ള എയര്പോര്ട്ട് ജീവനക്കാരുടെ പരിശോധനകള്ക്ക് ശേഷം പുറത്തിറങ്ങുമ്പോള് ഒന്ന് ഞാന് ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു , ആരും ഒന്നും ശബ്ദിക്കുന്നേയില്ല , ഇത്രയധികമാളുകളുടെ സഞ്ചാര പദമായിട്ട് കൂടി , അന്യോന്യം ഒന്നും മിണ്ടാതെ . ഒരു തരം മൂകത കൈവന്ന മനസ്സുകളെ പോലെ , ഇനി എന്റെ തോന്നല് മാത്രമാകുമെന്ന് ധരിച്ചാണ് നീളന് പടവുകളിറങ്ങി ചെന്നത് , പോകേണ്ട സ്ഥലത്തിനേ കുറിച്ചൊരു അറിവുമില്ലാതെ ആദ്യം കണ്ട ടാക്സിക്കാരന്റെ അരികിലേക്ക് ചെന്നു , അയാളും അവിടത്തെ ജനങ്ങളുടെ പ്രത്യേകത പോലെയുള്ള കൂര്ത്ത തൊപ്പി ധരിച്ചിരുന്നു. എനിക്കൊന്നു ഈ നഗരം ചുറ്റികാണണം എന്ന് പലയാവര്ത്തി പറഞ്ഞിട്ടും അദ്ധേഹമെന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ലാന്ന് തോന്നി , കുറച്ചുറക്കെ ഒന്നും കൂടി ഞാനത് പറഞ്ഞു , അപ്പോള് പെട്ടെന്ന് കൈവിരല് ചുണ്ടിലടുപ്പിച്ച് , നിശബ്ദമാകൂ എന്ന് ഓര്മിപ്പിക്കും വിധം തല താഴ്ത്തി അയാളുടെ കൈയിലുള്ള വെള്ള ബോര്ഡില് കാറിനകത്തേക്ക് കേറി ഇരിക്കൂ എന്നെഴുതി കാണിച്ചു , സത്യത്തില് ഈ ലോകം മൂകരുടെയാണോ എന്ന് ആധി വന്നു വീണു എന്നുള്ളില് .
പിന്സീറ്റില് ഇരിക്കുമ്പോള് മുന്നില് വിശാലമായൊരു ലോകത്തിന്റെ ചലിക്കുന്ന മാപ്പ് കാണാം , നമ്മുക്കെവിടെക്കാണ് പോകേണ്ടതെന്ന് കൈവിരല് തുമ്പ് കൊണ്ട് സ്പര്ശിച്ചാല് അങ്ങോട്ടേക്ക് തന്നെ തിരിയുന്നത് കാണാം ഞാന് സഞ്ചരിക്കുന്ന ടാക്സി , ഈ ഡ്രൈവര് ഇനിയൊരു യന്ത്രമനുഷ്യനാണോ എന്ന് തോന്നിപ്പോകുമിടക്ക് , ഇടക്കെപ്പൊഴോ ഒരു ചെറിയ സ്ക്രീന് മുന്നില് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു , " നിങ്ങള്ക്ക് വിശപ്പെന്ന വികാരം തോന്നുന്നുണ്ടോ " "എങ്കില് ഇനി വരുന്ന വഴിവക്കുകളില് അതിന്റെ ഹബ്ബുകള് നിങ്ങളെ സ്വാഗതം ചെയ്യും , ഇഷ്ടമുള്ളതിന് മുന്നെ നിങ്ങള്ക്ക് സ്റ്റോപ്പ് സിഗ്നല് കൊടുത്തിറങ്ങി നിങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടുന്ന ഭക്ഷണം കഴിക്കാം "" . പുരാതനമായ കെട്ടുകളുള്ള തവിട്ട് നിറമുള്ള " പാരമൗണ്ട് കോര്ണര് "എന്ന ഭക്ഷണശാല കുറച്ചകലേന്ന് തന്നെ കണ്ണില് പതിഞ്ഞിരുന്നു . എത്ര കാലമായിണ്ടാവും ഞാനും എന്റെ നിഴലിനൊപ്പം ഇവിടെ വന്നിട്ട് , അന്ന് മഞ്ഞ് കാലമായിരുന്നുവോ ആവോ ? പക്ഷെ പുറത്ത് ചെറിയ കസേരകള് നിറഞ്ഞിരുന്നു ,അതിലൊന്നില് ഞാനും മറ്റൊന്നില് എന്റെ നിഴലുമിരുന്നാണ് ആവി പറക്കുന്ന കോഫി കുടിച്ചത് , അതിനപ്പുറമുള്ള നദിക്കരയിലേക്ക് പോയിരുന്ന് ഒരു ചുരുട്ടിന് തീ കൊളുത്തിയത് ..ഉള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുമ്പോള് നിരത്തി വച്ചിരിക്കുന്ന പ്രാതലുകളുടെ വന് നിര തന്നെയുണ്ട് , എനിക്കേറ്റം പ്രീയപ്പെട്ട പലതുമുണ്ട് . എന്റെ മനസ്സറിയുന്ന കുശ്ശിനിക്കാരനുണ്ടിവിടെ അല്ലെങ്കില് ഇത്രയധികം വിഭവങ്ങളില് ഒട്ടുമിക്കതും എനിക്ക് പ്രീയതരമാകുന്നതെങ്ങനെയാണ് , ഒരു ഗ്ലാസ്സ് ആപ്പിള് ജ്യൂസിനോടൊപ്പം ഇലയടയാണ് ആദ്യമെടുത്തത് , പിന്നെ കൈകളിലേക്ക് കേറി വന്നതിന് കൈയ്യും കണക്കുമില്ലായിരുന്നു , ഒരു ജന്മത്തിന്റെ വിശപ്പുണ്ടല്ലൊ ഉള്ളില് . അടങ്ങട്ടെ, ഉള്ളിലെ വിശപ്പിന്റെ തീ അടങ്ങിയിട്ടല്ലേ മറ്റെന്തിനും സ്ഥാനമുള്ളു .വഴികള് പരിചിതം തന്നെ. എന്റെ ആത്മാവ് വച്ചുപോയ മരങ്ങളില് നിറയേ പൂവുകള് പൂത്തുലയുന്നു . നദിക്കരയില് നിന്ന് പറന്നെത്തിയ ദേശാടന പക്ഷികളിലൊരെണ്ണം സാകൂതമെന്നെ വീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടാകാം , ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടല്ലയെങ്കിലും അവന്റെ കണ്ണുകളെന്നില് പതിയുന്നു എന്നൊരു തോന്നലില് ഞാന് ഒരു അപകര്ഷധാ ബോധത്തിന് അടിമപ്പെടുന്നുണ്ട് . അവ തേടി വന്ന തീരത്ത് ഞാനുമൊരു ദേശാടനക്കാരനാണ് . മൂച്ച് പറയാന് എന്തുണ്ട് കൈയ്യില് ? മനുഷ്യനെന്ന് വീമ്പ് പറയുവാന് പാകത്തിനൊത്തൊരു മനുഷ്യത്വമുണ്ടൊ എന്നത് ചോദ്യമായി അവശേഷിക്കുന്നു . മനോഹരമായി തീര്ത്ത കോര്ണിഷിനോടരുക് ചേര്ന്ന് ടാക്സി നിന്നു , കടം ബാക്കി വയ്ക്കാതെ ജീവിക്കണമെന്നാണ് അമ്മ എപ്പോഴും പഠിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത് , അന്നന്ന് ഉള്ളത് തീര്ത്ത് ഒരു കടപ്പാടും ഇല്ലാതെ എങ്ങനെ ജീവിക്കുവാനാകും . നാളെ വീണ്ടും കാണുമ്പോള് ഒരു പുഞ്ചിരിയുടെ കടപ്പാടെങ്കിലും കൈമാറണ്ടേ . ഒരു വലിയ കടം ബക്കി വച്ചാണ് " സീ യൂ എഗൈന് " എന്നെഴുതിയ ബോര്ഡ് കാണിച്ച് കൊണ്ട് ആ മനുഷ്യന് കാറോടിച്ച് പോയത് . ഈ യാത്രക്ക് ഞാന് കൊടുക്കേണ്ട വില എത്രയാകുമെന്ന ആധിയുണ്ടായിരുന്നു . കൈയ്യില് ഒരിത്തിരി നന്മ ബാക്കി വച്ചാണ് ഇറങ്ങിയത് , അതില് നിന്നും പലവഴിക്കായി ചിലവായി പോയിട്ടും , ചിലതൊക്കെ തിരികേ കിട്ടുമ്പോഴും അമ്മയുടെ ഈ ഓട്ടകീശക്കാരന്റെ കൈയ്യിലൊന്നും ബാക്കിയുണ്ടാകില്ലവസ്സാനം എന്നത് എപ്പോഴും ഉള്ളം പറയുന്നതു കൊണ്ടാകാം , ഒരു കടം കൂടി ബാക്കി വച്ച് അയാള് യാത്രയാകുമ്പോള് മനസ്സിനൊരു കുളിര് തോന്നിയത് .ഉണ്ടാകുമല്ലൊ അമ്മ എനിക്കുണ്ടാകും അവസ്സാനം ആരും മറക്കാതൊരുപാട് കടം.
ഉച്ചവെയില് കയറി വരുന്നു , പാഥേയമായ് ജന്മം നല്കിയവരുടെ പുണ്യം പുറം തോളില് തൂങ്ങുന്ന ബാഗിലുണ്ട് . അല്പ്പം വേഗത കൂട്ടി നടന്ന് പോകുന്ന എന്റെ മുന്നിലേക്ക് തിരയടിയുടെ ഉപ്പുരസം ചിതറുന്നുണ്ട് . ചുണ്ടില് പറ്റി പിടിക്കുന്ന രസം നുണയുമ്പോള് കാലവേഗതക്ക് ഒന്നും തകര്ക്കനാവില്ലെന്ന് ഓര്ക്കുകയായിരിക്കാം എന്റെ മനസ്സ് . പിന്നില് നിന്നും പലപ്പോഴായി ഒരു വിളിയുണ്ട് . നില്ക്കു എന്നാകും , തിരിഞ്ഞ് നോക്കേണ്ട ആവശ്യമുണ്ടോ .. പിന് കണ്ണുകള് അവയെ മന:പൂര്വം കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കുകയാകാം . കോര്ണ്ണിഷിന്റെ അവസ്സാന ഭാഗത്ത് നിന്നും കടലിലേക്കിറങ്ങി പോകുമ്പോള് ഈ ജന്മം തിരഞ്ഞു നടന്നതിനെ തേടി പിടിക്കുവാനായുന്ന ആവേശമുണ്ടായിരുന്നു . പണ്ടെങ്ങോ തലമുറക്കള്ക്കപ്പുറം നിന്ന് ചിതറി പോയതിന്റെ ഒരു കണം ഈ പഞ്ചാരമണല്ത്തരിക്കള്ക്കിടയില് കിടക്കുന്നുണ്ടാകാം .." അനൂജ " എന്റെ നിഴലിന് പേരു കൊടുത്താല് ഇതാകാം . അവളെന്റെ നിഴലായിരുന്നു . എന്റെയൊപ്പം എന്നിലൂടെ ജീവിച്ചവള് . പോകാത്ത മേടൊ കാടോ ഇല്ല . തൊടാത്ത അകമോ പുറമോ ഇല്ല . വേനല് കൊണ്ട ഹൃത്തടത്തില് പുതുമഴപ്പെയ്ത്തായി ഊരറിയാതെ , വന്നവളാകാം. നദിയൊഴുകുന്നുണ്ട് , കുളിരലകള് പടര്ത്തി അങ്ങകലെ നിശബ്ദമായി ചെന്നു ചേരുന്നുണ്ട് ആഴിയാഴത്തില് . ലവണാശംത്തിലേക്ക് ലയിച്ച് പോകുമ്പൊഴും പുഴ കേഴാറില്ല , നിയോഗത്തിന്റെ പ്രസരിപ്പില് അവളെന്നും ഈ ജലപാതയിലൂടെ ഒഴുകി ചേരുന്നുണ്ട് . അവളുമിങ്ങനെയാണ് പുഴ പോലെ , ആരോടും വെറുപ്പൊ വിദ്വേഷമോ ഇല്ലാതെ , എല്ലാവരേയും സ്നേഹിച്ച് , എല്ലാവരിലും ഊര്വ്വരത നിറച്ച് , എല്ലാ തീരങ്ങളേയും തലോടി , എന്നിട്ടും ചെന്നെത്തുന്നത് ? മുന് ജന്മത്തിലെപ്പൊഴോ ചേര്ന്ന് പോയ ചിന്തകളില് നിന്നാണ് ഈ തീരത്ത് വന്നത് , നീ എന്നിലേക്കൊഴികിയതൊ ? അതോ ഞാന് നിന്നിലേക്കോ ?
പീലി നിവര്ത്തുന്ന വര്ണ്ണാകാശം ,ഒരു മോഹത്തില് പിടിവിട്ട് താഴേക്ക് പൊഴിയുന്ന നീയാം മഴ.
കടലോളം കൊതിയില് , ജീവിതത്തിന്റെ ഒറ്റയായ് നിമിഷങ്ങള് ഇഴയുന്നുണ്ട് ..
കടലിന് ചാരത്ത് വച്ച് വേര്പിരിഞ്ഞ് ജീവിതത്തിന്റെ ആര്ദ്രമാം പാതകളിലേക്ക് വളരെ പതിയെ ..!
ഓര്മകള്ക്ക് അധികം ആയുസ്സുണ്ടാകുന്നത് മിഴികളെ സജ്ജലീകരിക്കും , പലപ്പോഴും വന്നു മുട്ടുന്ന ഓര്മ്മകളെ നിഷ്ക്കരുണം അകം തൊടീക്കാതെ പറഞ്ഞു വിടുകയാണിപ്പോ പതിവ് . ഇടക്കൊരുപാട് ജന്മങ്ങള്ക്കപ്പുറങ്ങളില് നിന്നും ചിലതു വരാറുണ്ട് , വരവ് ആകസ്മികമായിട്ടാകും . മുന്നിലൂടെ പോകുന്ന ഒരു മുഖം അതു എവിടെയോ കണ്ടു മറന്നു എന്ന തോന്നലാകും ആദ്യം ഉണ്ടാകുക . പിന്നെയതു ശക്തമാകും . നിര്ബന്ധപൂര്വ്വം ആ ചിന്തകളെ തൂത്തെറിയുംവരെ ഹൃദയമിങ്ങനെ ഉത്തരങ്ങള് തേടും വൃഥാവെങ്കിലും . ഇനിയങ്ങോട്ട് പാതയില്ല , തിരികെ നടക്കാന് മനസ്സ് പഴുതനുവദിക്കുന്നില്ല .ഇടത് വശത്തപ്പുറത്ത് മൂന്ന് കുട്ടികള് പച്ച വിരിച്ച പുല്ലില് കളിക്കുന്നുണ്ട് " എന്നോട് ക്ഷമിക്കു , നിങ്ങള്ക്ക് ഈ സ്ഥലത്ത് നിന്നും നഗരത്തിലേക്ക് പോകുവാനുള്ള പഴുതുകള് അറിയുമോ " മൗനമായിരുന്നു ഉത്തരം . കുഞ്ഞു കൈകള് കൊണ്ടൊരുത്തന് എന്റെ മനസ്സിലെഴുതി " തിരികേ പോകാനുള്ള ഒരു പഴുതുകളും കാലം അവശേഷിപ്പിക്കുന്നില്ല പ്രീയ സഹോദരാ " . ശരി കുഞ്ഞുങ്ങളെ , നിശബ്ദതതിയിലൊരു ശബ്ദമുണ്ട് ഞാനത് കേള്ക്കുന്നുണ്ട് . ഒരു മഴ കിട്ടാന് ഞാന് എവിടെ പോകണം ....? ഇന്നലെയുടെ മഴ ഇനിയില്ല ഇന്നുണ്ടൊ എന്നറിവില്ല , നാളെ എന്തായാലും ഒരു മഴയുണ്ട് ആ കാണുന്ന വലിയ മരത്തിനടിയില് പോയി നില്ക്കു ഒരു കുഞ്ഞു കാറ്റ് വരും , മരം ഇലയും പൂവും പൊഴിക്കും . നാളെയുടെ പുലരിയില് അകം നിറക്കും മഴപ്പെയ്ത്തുണ്ടാകും . " അശരീരി " ആണോ .. ? അല്ല ശരീരമുണ്ട് ആ ബാലനില് നിന്നും തന്നെയാണ് ഞാനത് കേള്ക്കുന്നത് , പക്ഷെ ചുണ്ടനങ്ങുന്നില്ല എന്നത് ശരി തന്നെ .
കൂര്ത്ത തൊപ്പികള് വഹിക്കുന്ന ഒട്ടനവധി ശിരസ്സുകള് കണ്ടു , ചിലര് അതിനു പകരം ചട്ടിത്തൊപ്പികളും ധരിച്ചിട്ടുണ്ട് , അതു പക്ഷേ വളരെ കുറവാണ് എണ്ണത്തില് . ഇരുള് പരക്കുന്നതിന് മുന്നെ തന്നെ എല്ലാവരും ധൃതിപ്പെട്ടു പോകുന്നുണ്ട് . ഇതെങ്ങോട്ടാണ് ഇവര് ഇത്ര വേഗത്തില് . മൂകതക്ക് ഇരുളിനെ ഭയമെന്നാരൊ പറഞ്ഞുവോ ? ഇല്ല തോന്നലാകും , എല്ലാം എന്റെ തോന്നലുകള് തന്നെ . ഈ ജീവിതം തന്നെ ഒരു തോന്നലിലല്ലേ ഉണ്ടായി പോകുന്നത് . മനുഷ്യ മനസ്സിന്റെ എല്ലാ തോന്നലുകളേയും , മുന് കൂട്ടിയറിയുവാനുള്ള എല്ലാ അറിവിനേയും , പ്രപഞ്ചസത്യത്തിനെതിരെയുള്ള എല്ലാ കടന്നു കയറ്റങ്ങളേയും അവഗണിച്ച് കൊണ്ടാണൊരു മഴ വന്നത് . എത്രയോ നാളുകള്ക്ക് ശേഷമാണെന്ന് തോന്നുന്നു മൂകത മുറ്റുന്ന സന്ധ്യക്കൊരു മഴ പൊഴിയുന്നത് . ഞാന് കാണുന്നുണ്ട് , മനസ്സില് നിന്നും ഒരു മഴ ചരിഞ്ഞ് പെയ്യുന്നത് , കടല്ക്കരയില് , കോര്ണിഷിലെ ഇരുമ്പ് കമ്പികള്ക്ക് മേലില് നിന്നും താഴേക്കൊഴുകുന്ന മഴത്തുള്ളികള് പതിക്കുന്നത് വലിച്ച് കയറ്റപ്പെട്ട കടലിന്റെ കൈവഴികളിലൊന്നിലാണ് , വഴിയരുകില് പൂത്ത് നില്ക്കുന്ന മരങ്ങള് ഒരൊ തുള്ളിയേയും പൊതിഞ്ഞ് വയ്ക്കുന്നുണ്ട് , അടുത്ത കാറ്റില് മൗനത്തിലേക്ക് പൊഴിക്കുവാന് വേണ്ടി . കടലിന് കുറുകേയുള്ള നീളന് പാലം മറഞ്ഞ് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു , മഴ കനക്കുന്നു , കാഴ്ച മറച്ച് കൊണ്ട് . ഇരുളില് എവിടെയോ തല ചായ്ക്കുമ്പോള് മഴ തൂവല് പോലെ തഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു , ശബ്ദം നഷ്ടമായ മഴയെ പ്രണയിക്കാനും ഞാന് പഠിച്ചിരിക്കുന്നു . രാത്രിമഴക്കു ശേഷമുള്ള ഉദയം എപ്പോഴും വര്ണ്ണാഭമാണ് . കുതിര്ന്ന മണ്ണും മരവും , ഓരോ കെട്ടിടങ്ങളിലും അവശേഷിപ്പിച്ച് പോകുന്ന തുള്ളികളും . സൂര്യകിരണങ്ങളില് തട്ടി പുല്ക്കൊടി തുമ്പു വരെ തിളങ്ങുന്നതും .. ഒരു ദീര്ഘശ്വാസ്സത്തിനൊടുവില് നെറ്റിത്തടത്തിലേക്ക് പതിക്കുന്ന കുളിർത്തുള്ളിയുമൊക്കെ കൊണ്ട് . ഇന്നലത്തെ കടുത്ത തണുപ്പിന്റെ ആലസ്യം ഒരു മൗനത്തിന് മുകളില് വേച്ച് വേച്ച് ആണ് ചൂട് പിടിപ്പിച്ചത് . പുറം മഴ നിശബ്ദമാകുമ്പൊഴും അകത്ത് അടക്കിപ്പിടിച്ച പലതും കൊതിച്ചുവെങ്കിലും , ഓരോ ആഴ്ന്നിറങ്ങലിലും ആ മൗനം പിങ്ക് ചുണ്ടുകള് പതിയെ വിടര്ത്തിയത് നീഗൂഡമായ മന്ദസ്മിതങ്ങള്ക്കായിരുന്നു. പുറം ചുമലില് ഒതുക്കി വച്ചിരുന്ന പൈതൃക പാഥേയ പുണ്യങ്ങള് ചോര്ന്ന് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു .
മരങ്ങള് ഇടതൂര്ന്ന് നില്ക്കുന്ന , തണുപ്പുള്ള ഇരുള് നിറഞ്ഞ വഴികളിലൂടെയാണ് നടന്ന് പോയത്. ഇടക്ക് ചില വലിയ വണ്ടികള് വളരെ പതിയെ കടന്ന് പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു
ചില സ്ഥലങ്ങളില് ചിലര് ആലിംഗനബദ്ധരായി നില്ക്കുന്നുണ്ട് " കണ്ണുകളില് മാത്രം നോക്കി " അവര് സംസാരിക്കുന്നു . അവര്ക്ക് മാത്രമറിയുന്ന ഭാഷകളില് . ഒരു ഓറഞ്ചമരം അതിന്റെ ചെറിയ ചില്ലകള് വഴിയരുകിലേക്ക് നീട്ട് നില്പ്പുണ്ട് , വലിയ വണ്ടികളില് തട്ടി ഉരഞ്ഞുരഞ്ഞ് വീര്ത്ത തുമ്പുകള് ഒരു തരം മണം പരത്തുന്നുണ്ട് . ചിലയിടങ്ങളില് നീളന് തടികൊണ്ടുള്ള ഇരിപ്പിടങ്ങള് , അതിലൊന്നില് താടി നീട്ടി വളര്ത്തിയൊരു യുവാവ് ഗിത്താറില് വിരല് തുമ്പോടിച്ച് , പാടുന്നുണ്ട് .
" യൂ ആര് മൈ സോള് .. യൂ ആര് മൈ ലവ് .. യൂ ആര് മൈ ലൈഫ് ..
ബട്ട് ഐയാം എലോണ് , ഐ നീഡ് എ സ്പേയ്സ് അപ്പൊണ് യൂ " .
പുതുമ തോന്നുന്ന വീഥിയിലൂടെ എനിക്കാവുന്ന വേഗതയില് ഞാന് മുന്നോട്ട് പോകുന്നുണ്ട് . വെട്ടിപ്പിടിക്കുവാന് ത്വരയുള്ള മനസ്സുകളുടെ കാലം വിട്ടാണ് തേടി പിടിക്കുവാന് എന്തോ ഉണ്ട് എന്നുള്ള പ്രതീക്ഷയില് എത്തിച്ചേര്ന്നത് ഇവിടെ . എന്നെയാണോ തിരയുന്നതെന്നറിയില്ല പക്ഷേ ജന്മങ്ങളുടെ കാഴ്ചകളിലെവിടെയോ മുഴച്ച് നില്ക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങളുണ്ട് , ഇവിടം ആ ചോദ്യങ്ങള്ക്കുത്തരം നല്കുവാന് പ്രാപ്തമാണോ എന്നറിയില്ല . ആരവം പൂണ്ട താഴ്വാരങ്ങളില് നിന്നും ഒരിക്കലും വേര്തിരിച്ച് കിട്ടാത്ത പലതും മൗനം നിറഞ്ഞ ഈ പ്രദേശം നല്കുമോ എന്നെങ്ങനെ ഉറപ്പിക്കാനാണ് . എങ്കിലും നിശബ്ദമെന്നത് നമ്മളെ ഉള്ളില് നിന്നും ശബ്ദിപ്പിക്കുമെന്നത് സത്യമെന്ന് തോന്നുന്നു , എനിക്കെന്നെ തിരിച്ചറിയാന് സാധിക്കുന്നുണ്ട് , എന്നിലൂടെ മറ്റൊരു ശബ്ദത്തിനും കാത് കൊടുക്കാതെ എന്റെ ചിന്തകളിലൂടെ ഉത്തരം കണ്ടെത്താന് ഈ നഗരം എന്നെ പ്രാപ്തമാക്കുമെന്ന് വിശ്വസ്സിക്കാം .
അല്ലെങ്കില് ഈ യാത്രക്ക് കാലം കൂട്ടു വരുമോ ?
ഒടുവില് , വഴികള് തീരുന്നിടത്ത് , വലിയ മലകള് തുടങ്ങുന്നിടത്ത് , അപ്പുറം കടലിരമ്പവും ഇപ്പുറം പുഴയൊഴുക്കും കേള്ക്കാതെ കേള്ക്കുന്നിടത്ത് എനിക്കുള്ള ഉത്തരം എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു . എന്നെ കണ്ടതിന്റെ ബഹുമാനം നിറച്ച് . പണ്ട് പണ്ട് ഞാന് ഇവിടെ ജനിക്കണം എന്ന് തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ച എന്റെ ജന്മകാലത്തിന്റെ പിതാവ് . കാറ്റ് അനുഭമാകുന്നത് ഇവിടെ വന്നിട്ടാകും , ശബ്ദമില്ലാതെ വന്നു തഴുകും , മിഴികളില് മാത്രമനങ്ങുന്ന ഇലകള് , ഒരു തരി ശബ്ദത്തെ പുറത്തേക്ക് വിടാതെ ഇവയൊക്കെ എവിടെ കൊണ്ടാണ് ഒളിച്ച് വയ്ക്കുന്നത് ? ആയിരം ഉത്തരങ്ങള് കരുതി വച്ചിരുന്നു ,ചോദ്യം ആവര്ത്തക്കപ്പെട്ടിട്ടേയില്ല . പൂര്ണത ഒരൊറ്റ ചോദ്യത്തില് മാത്രമായിരുന്നു . അതു ചോദിക്കുവാന് ഞാന് തക്കം പാര്ത്തിരുന്നു . ഒരു സ്നേഹ സ്പര്ശം ..? ഇല്ലാ ഇതുവരെ അതുണ്ടായിട്ടില്ല .. ഇനിയിപ്പോള് കാത്തിട്ട് കാര്യവുമില്ല , ചോദിക്കുക തന്നെ . ഇതില്പ്പരം എന്തവസരമാണ് ഉണ്ടാകുക , തിരികെ പോകണം . അതിനു മുന്നേ അതറിഞ്ഞേ തീരൂ ..കറ്റാടിമരങ്ങള് ചൊരിഞ്ഞിടുന്ന നീളന് മുടിയിഴകള് , പാദം താഴ്ന്ന് പോകുമാറ് വെള്ള മണല് , ഇവിടെ നിലനിന്ന് പോകുവാന് കാഴ്ചകളും, ഓര്മകളുറങ്ങുന്ന മണ്ണും ഹൃദയത്തോട് പറഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു , തിരികേ ചെല്ലുമെന്നൊരു വാക്ക് ആര്ക്കും പകുത്തു കൊടുത്തിട്ടില്ല , കാത്തിരിപ്പിന്റെ ഒരു മിഴിയനക്കവും ഉണ്ടാവുകയുമില്ല .പക്ഷേ ചിലത് ആവാഹിച്ച് , വെന്തുരികിയ പകലിന്റെ മുഖത്തേക്കെറിഞ്ഞ് കൊടുക്കാന് തിരികെ പോകാതെ എങ്ങനെ ? കാലമതനുവദിക്കുന്നില്ലെങ്കില് കൂടി . ശേഷിക്കുന്ന ഇന്ധനം മുതലാക്കി പറ്റാവുന്നതില് വേഗത്തില് കഴിഞ്ഞ ജന്മതാഴ്വാരങ്ങളിലേക്കെത്തപ്പെടുവാന് കഴിയുമെന്ന് പറയേണ്ടത് എന്റെ മുന്നിലെ " ഉത്തരങ്ങളാണ് "
ചോദിക്കൂ , എന്താണ് നീ തേടുന്നത് ? എന്തുത്തരമാണ് നിനക്ക് വേണ്ടത് ..
ഇല്ല ആവില്ല , ശരിയാണ് അതു യാഥാര്ത്ഥ്യമായിരിക്കുന്നു , ഞാന് നിശബ്ദനായിരിക്കുന്നു . ഇനി എനിക്കു ചോദ്യങ്ങളില്ല ,പറയാന് ഉത്തരങ്ങളില്ല . ഇനിയെന്നില് മൗനം മാത്രം . ഞാന് എന്നെ തേടിയിരിക്കുന്നു എന്നാകുമോ ? മൗനം മനസ്സിനേ പോലും മൂടി പോയിരിക്കുന്നു .. തിരിച്ചു പോക്ക് അനുവദനീയമാണോ ? അല്ലെങ്കിലും .. തിരിച്ചു പോക്കെന്ന പഴുതുകള് കാലം കരുതി വയ്ക്കുന്നില്ല അല്ലേ ?
മിഴികളില് നിന്നും മറയുന്ന മഴ , നദി , കടല്, മരം... ജന്മം ബാക്കിയാക്കി , മൗനം പുറന്തോടു പൊട്ടിച്ച് പുറത്ത് വരും . മനസ്സെന്ന മാന്ത്രികതലങ്ങളില് ഇനിയുമെന്നെ കെട്ടിയിടും . ഉറക്കേ പാടും , പാട്ട് കാറ്റിലലിയും , മഴ വരും കടല് ഒരു ചിപ്പിക്കുള്ളില് ഒളിക്കും . സ്നേഹം വാനോളം നിറയും , കൈകുമ്പിള് വച്ചു നീട്ടി കൊടുക്കാന് പാകത്തില് ലോകം എന്റെ ഉള്ളില് നിറയും .. സ്നേഹത്തോടെ ..
{ചിത്രം : "അനമോര്ഫിക് സ്കള്പ്ചേര്സ് " മെയിലില് വന്നതാണ്
ഈ ചിത്രം കണ്ടപ്പൊള് മനസ്സിലേക്ക് കടന്ന് വന്ന വരികളാണിതൊക്കെ .
കാഴ്ചകളും ചിത്രങ്ങളും ഈ വരികളില് സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിട്ടുണ്ടാവാം }
മൌനത്തിന്റെ ഗാംഭീര്യം മനോഹരമായി അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.
ReplyDeleteആശംസകള്
മൗനം മഴ പൊലെ മനസ്സില് പെയ്യുന്നു ..
Deleteഉള്ളില് ചേര്ത്ത് വച്ചതൊക്കെ കവര്ന്ന് ..
തൊര്ച്ചയില്ലാതെ , നിശബ്ദമായി ...
ആദ്യ കാഴ്ചയുടെ മനസ്സിന് ഹൃദയം തൊട്ട നന്ദി ..!
ഇതെന്നാണ് സംഭവിക്കുന്നത്....??
ReplyDeleteഞാനും അതിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു ..
Deleteഇതെന്നാണ് ....?
സ്നേഹം അജിത്തേട്ടാ ..!
നാന്നായി പറഞ്ഞ മൌനം ...
ReplyDeleteആ മൗനത്തേ നന്നായി കേട്ടത്തില്
Deleteസ്നേഹം അബ്സറെ ...!
ഈ പോസ്റ്റ് വല്ലാത്തൊരു മാനസികാവസ്തയോടെയാണ് വായിച്ചു തീര്ത്തത് .
ReplyDeleteഒരു ചിത്രം കണ്ടപ്പോൾ എങ്ങനെയാ റിനി ഇങ്ങനെയൊരു ചിന്ത മനസിലേക്ക് വന്നത് ?
its amazing ..
ഒരുപാട് ഉയര്ന്നിരിക്കുന്നു റിനിയുടെ ചിന്താതലം .
ഏതോ ഒരു ലോകത്തിലൂടെ ആത്മാവിന്റെ സഞ്ചാരം.
മൂകതയുടെ ആ ലോകം വല്ലാത്തൊരു വീർപ്പുമുട്ടൽ എന്നിലുണ്ടാക്കി.
പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവാത്ത എന്തൊക്കെയോ മനസ്സിനെ ഭാരപ്പെടുത്തി .
അവിടെ കാണുന്ന ഓരോ കാഴ്ചകൾ .ഇങ്ങനെ നേരെ കാണുകയല്ലേ ഞാനും .
ആ ലോകത്ത് ശരിക്കും ചെന്നിറിങ്ങിയത് പോലെ .
സമ്മതിച്ചു റിനിയുടെ ഭാവനയെ .
"ഒരു മഴ കിട്ടാന് ഞാന് എവിടെ പോകണം ....?
ശരിക്കും പാവം തോന്നി .മഴ കാണാൻ കൊതിക്കുന്ന മനസ്സ് .
മഴയേയും പ്രണയിനിയേയും ഇവിടെയും മറന്നില്ലല്ലോ . നല്ലത് .
"നിശബ്ദമെന്നത് നമ്മളെ ഉള്ളില് നിന്നും ശബ്ദിപ്പിക്കുമെന്നത് സത്യമെന്ന് തോന്നുന്നു , "
ഞാന് നിശബ്ദനായിരിക്കുന്നു . ഇനി എനിക്കു ചോദ്യങ്ങളില്ല ,പറയാന് ഉത്തരങ്ങളില്ല . ഇനിയെന്നില് മൗനം മാത്രം . ഞാന് എന്നെ തേടിയിരിക്കുന്നു എന്നാകുമോ ? മൗനം മനസ്സിനേ പോലും മൂടി പോയിരിക്കുന്നു .. തിരിച്ചു പോക്ക് അനുവദനീയമാണോ ? അല്ലെങ്കിലും .. തിരിച്ചു പോക്കെന്ന പഴുതുകള് കാലം കരുതി വയ്ക്കുന്നില്ല അല്ലേ ?
നല്ല വരികൾ ..
എല്ലാം തന്നെ നല്ല വരികൾ എന്നെഴുതണം
ഫോളോവർ ആകാതെ റിനിയുടെ ബ്ലോഗിനെ പണ്ട് മുതലേ ഞാൻ ഫോളോ ചെയ്തിരുന്നു .
സന്തോഷം തോന്നി ..ചിന്തകളിൽ റിനി ഒരുപാട് വളര്ന്നിരിക്കുന്നു ..
ഇനിയും ഇനിയും നല്ല രചനകൾ പിറക്കട്ടെ .
ഈ നല്ല വായനക്ക് ഹൃദയത്തിൽ നിന്നും നന്ദി .
കൂടെ നടക്കുന്ന കൂട്ട് , സന്തൊഷമാണ് ..
Deleteഅവര്ക്കാകും നമ്മുടെ വ്യത്യാസങ്ങള് പെട്ടെന്ന്
കണ്ടെത്താന് കഴിയുക .. ഈയടുത്തൊരുപാടായി
ഒന്നു പൊലും വിടാതെ നീലിമ കൂടെയുണ്ട് ..
ആ സ്നേഹത്തിന് പകരം, തരാന് ഈ ഓട്ടകീശക്കാരന്റെ
കൈയ്യിലൊന്നുമില്ല , ഹൃത്തിലൊരിത്തിരി സ്നെഹമല്ലാതെ
എങ്ങനെ എഴുതിയെന്നത് അറിവില്ല , മിക്കപ്പൊഴും ഒരു -
ചിത്രമാകും എന്നെ കൊണ്ടെപ്പൊഴും എഴുതിക്കുക
ആ ചിത്രത്തിലൂടെ ഒരു തുണ്ട് വന്ന് വീഴും , എഴുതും ..
മൗനത്തിന്റെ ആഴമുണ്ട് , ആര്ക്കും എത്തി പിടിക്കാനാവാത്ത ,
നമ്മുക്ക് എന്തുമെഴുതാനുള്ള സ്കോപ്പുള്ള ഒന്നാണ് മൗനം
നമ്മുടെ ചിന്തകളിലൂടെ അതിന് നിറം കൊടുക്കാനാകും
നമ്മുക്കെന്തു തൊന്നുന്നു അതാകും ആ മൗനം പകരുന്നതും ..
സ്നേഹം നീലിമാ ..
റിനി,
ReplyDeleteകഥ വായിച്ചു, നല്ല ഭാവന അതു ഭംഗിയുള്ള പദങ്ങള് ഉപയോഗിച്ച് എഴുതിയിരിക്കുന്നു. ചില്ലറ എഡിറ്റിംഗ് കൂടി നടത്തിയാല് ഇനിയും സുന്ദരമാകുമായിരുന്നു. പംചേഷന് മാര്ക്കുകള്ക്കു മുന്പില് സ്പെയിസു വേണ്ട അതിനു ശേഷമാണു വേണ്ടതു. "ഇന്നലത്തെ കടുത്ത തണുപ്പിന്റെ ആലസ്യം ഒരു മൗനത്തിന് മുകളില് വേച്ച് വേച്ച് ആണ് ചൂട് പിടിപ്പിച്ചത് ." "വേച്ച് വേച്ച്" എന്നതിനു പകരം ഒരു "വെച്ചു" മതിയാകുമായിരുന്നു എന്നാണു എണ്റ്റെ അഭിപ്രായം.
മൗനം സംവേദിക്കപെടുമ്പൊള് സന്തൊഷം തന്നെ സഖേ ..
Deleteപിന്നെ ""പംചേഷന് മാര്ക്കുകള്ക്കു മുന്പില്
സ്പെയിസു വേണ്ട അതിനു ശേഷമാണു വേണ്ടതു.""
ഇതെനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല മിത്രമേ , ഒന്നു കൂടിയൊന്നു ..?
വേച്ച് വേച്ച് .. എന്നത് അവിടെ അര്ത്ഥമാക്കുന്നത് വേറെയാണ് ബൈജു
പുറത്തെ കുളിരില് , സ്വഭാവത്തിന്റെ മാറ്റമാണ് , മേനികളുടെ ഉരസില്
ആ പെണ് മേനിയുടെ മുകളില് വേച്ച് വേച്ച് എന്നാണ് , അതൊരു മൗനമാണെന്നും ..
എന്നാല് ഒരു പെണ്കുട്ടിയോടുള്ള ശയനം എന്ന അര്ത്ഥം ..
അവിടെ" വെച്ചു " എന്നെങ്ങനെയാ ശരിയാകുക , അറിയില്ലേട്ടൊ ..
എന്തായാലും വിശദമായ വായനക്കും , ഈ കാണിച്ച സ്നേഹത്തിനും
ഹൃദയം തൊട്ട നന്ദിയും സ്നേഹവും പ്രീയ സഖേ
തിരക്കൊഴിഞ്ഞ നേരത്ത് ഇനിയോരാവര്ത്തി കൂടി ഈ കഥ വയിക്കേണ്ടതുന്ടെന്നു ഇപ്പോൾ മനസ്സിലായി. punctuation mark നു ശേഷം space വേണം മുൻപ് വേണ്ട, eg. "വായനക്കും_,_ഈ കാണിച്ച_സ്നേഹത്തിനും" ഇതിൽ "," ക്ക് മുൻപ് space വേണ്ട, "വായനക്കും,_ഈ കാണിച്ച_സ്നേഹത്തിനും" ഇങ്ങനെ എഴുതുന്നതാണ് ശരി
Deleteഇനി ശ്രദ്ധിക്കാം കെട്ടൊ , ഈ സ്നേഹത്തിന് ഹൃദയം നിറഞ്ഞ നന്ദി സഖേ .. !
Deleteഇത് ഒരു ഗംഭീര രചനയായിട്ടുണ്ട് കേട്ടോ. അതീവ ഹൃദ്യം... മനോഹരം. അഭിനന്ദനങ്ങള്.
ReplyDeleteമൗനത്തിന്റെ ഭാഷ ഉള്ളേറ്റുന്നതിന്
Deleteഉള്ളീന്നുള്ള സ്നേഹവും നന്ദിയും ചേച്ചീ ..!
നിന്നെ അറിഞ്ഞുകൊണ്ടങ്ങനേ നീങ്ങവേ
ReplyDeleteനിൻ വിരൽതുമ്പിൽ പ്രപഞ്ച മനോഹരിതയത്രയും നിറഞ്ഞു നിൽപ്പുവെന്നറിവൂ..
വളരെ മനോഹരം റിനീ..
എന്നിൽ നിന്നും നിന്നിൽ നിന്നും തുടങ്ങുന്ന അക്ഷരചാർത്ത് എപ്പോഴും ഒടുങ്ങുന്നത് പ്രപഞ്ചസത്യങ്ങളിൽ തന്നെ..
മനസ്സ് ചലിക്കുന്നതോടൊപ്പം നീങ്ങുവാൻ തൂലികക്കും കഴിയുന്നു എന്നത് എത്രമാത്രം കണ്ടറിഞ്ഞ് വർത്തിക്കുന്ന ആത്മബന്ധമാണെന്ന് അറിയിക്കുന്നൂ..
സ്നേഹത്തേയും സത്യത്തേയും ഉൾകൊള്ളാനാവുന്ന അക്ഷരതുള്ളികൾക്ക് നന്ദി അറിയിക്കട്ടെ..
ആശംസകൾ..സുപ്രഭാതം..!
ഒരെ മഴയുടെ രണ്ടു നൂലുകള് നമ്മള് ..
Deleteവാനം പൊട്ടുമ്പൊള് , താഴെക്ക് പൊഴിയുമ്പൊള്
മണ്ണ് തൊടും വരെ , ഒരെ വേവൊടെ വന്നിറങ്ങിയവര്
മനസ്സില് നിന്നും പൊഴിയുന്ന മഴക്കും ഒരെ കുളിര് ..
ഈ മൗനത്തിന്റെ ഇടനാഴിയില് വന്നു നെഞ്ചേറ്റുന്ന -
അതിന്റെ ശബ്ദങ്ങളേ , ഇറക്കി വയ്ക്കുന്ന നോവുകളേ ..
ഒടുവില് പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ മടിയില് നിറയുന്ന ചിന്തകളേ
ഒരുപാടൊരുപാട് സ്നേഹം പ്രീയ കൂട്ടുകാരീ ..
ഭാവനയുടെ ഭാവനകള് എന്നൊക്കെപ്പറയാണ് തോന്നുന്നു.കാറിലെ യാത്രാനുഭവങ്ങള് അതിലും ഉയര്ന്നൊരു ഭാവന..അങ്ങിനെ കഥ ഭാവനയുടെ കൊടുമുടിയിലെത്തിച്ചു എന്നും പറയാം.
ReplyDelete...കുഞ്ഞു കൈകള് കൊണ്ടൊരുത്തന് എന്റെ മനസ്സിലെഴുതി " തിരികേ പോകാനുള്ള ഒരു പഴുതുകളും കാലം അവശേഷിപ്പിക്കുന്നില്ല പ്രീയ സഹോദരാ "
വായിക്കുന്ന മനസ്സിനെ ഭാവിയിലെ അത്ഭുതലോകത്തിലൂടെ ഒപ്പം സഞ്ചരിപ്പിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു..
അഭിനന്ദനങ്ങള്
വര്ത്തമാനത്തില് നിന്നുമൊരു ഭാവിയാകാം ഇത്
Deleteചിന്തകളുടെ എതൊ തലങ്ങളില് പെട്ട് നാമൊക്കെ
നിശബ്ദമായി പൊകുന്നുണ്ടൊ ? അതൊ അതില് നിന്നും
ആയിരം കാര്യങ്ങള് നാം സംവേദിക്കുന്നുണ്ടൊ ?
തിരിച്ച് പൊക്കെന്നത് എല്ലായിപ്പൊഴും ദുഷ്കരം തന്നെ
എന്നാലൊ പലപ്പൊഴായി നാം കൊതിക്കുന്നതും ..
ഒരുപാട് സ്നേഹം ഇക്കാ ..!
ReplyDeleteനന്നായി എഴുതി റിനി
ആശംസകള്
ആശംസകള്ക്ക് തിരിച്ചുമൊരുപാട് സ്നേഹം ഗോപാ ..!
Deleteഒരു സ്വപ്നം കാണുകയായിരുന്നു വായിക്കുമ്പോൾ !
ReplyDeleteമൂകതയുടെ ആ ലോകം നേരിൽ കണ്ടു മടങ്ങിയത് പോലെ !!
എന്റെ ആത്മാവ് സഞ്ചരിക്കുകയായിരുന്നു മൗനത്തിന്റെ ഇടുങ്ങിയ പാതയിലൂടെ !!
കൂര്ത്ത തൊപ്പി ധരിച്ച ,ചുണ്ടനക്കാതെ മൗനത്തിലൂടെ സംസാരിക്കുന്ന മനുഷ്യർ !
ശബ്ദം നഷ്ട്ടപ്പെട്ട മഴ !!
ശബ്ദമില്ലാതെ തഴുകുന്ന കാറ്റ് !!
മിഴികളിൽ മാത്രമനങ്ങുന്ന ഇലകൾ !
അവിടെ എന്തായിരുന്നു തേടിയത് ? എന്ത് ഉത്തരമായിരുന്നു വേണ്ടിയിരുന്നത് ?
" ഈ ജീവിതം തന്നെ ഒരു തോന്നലിലല്ലേ ഉണ്ടായി പോകുന്നത് "
നിശബ്ദതയിൽ നിന്ന് ചേട്ടായി നീ കണ്ട കാഴ്ചകൾ എന്നെ
മൗനത്തിന്റെ അഗാധതയിലേക്കാണ് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയത് ..
അതിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങാൻ നേരമെടുത്തു ..
മൗനത്തിൽ നിന്നാണല്ലോ ആശയങ്ങൾ പിറവി കൊള്ളുന്നത് അല്ലേ ?
വരികൾക്കിടയിലെ ഈ മൗനം അതിഗംഭീരം ...
എന്തൊ , ആ ഒരു തലപ്പാവ്,എഴുതി വന്നപ്പൊള്
Deleteവന്നതാണ് , ചിലപ്പൊള് " ഗുരു " എന്ന ചിത്രം
എന്നില് സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിട്ടുണ്ടാകാം.
ശബ്ദം നഷ്ട്ടപ്പെട്ട മഴ !!
ശബ്ദമില്ലാതെ തഴുകുന്ന കാറ്റ് !!
മിഴികളിൽ മാത്രമനങ്ങുന്ന ഇലകൾ ...
അതെ ഈ ഇല്ലായ്മയില് നിന്നും പലതും ജനിക്കുന്നുണ്ട്
അതെപ്പൊഴും അങ്ങനെയാണല്ലൊ , ഇല്ലാത്തതിനേ തേടുമ്പൊള്
അല്ലെങ്കില് ആ വിടവിലേക്ക് ചിന്തകളേ നിറക്കുമ്പൊള്
ഉള്ളതിനേക്കാം ചിലപ്പൊള് നിറഞ്ഞു പൊയേക്കാം നാം ..
ഒരുപാട് സ്നേഹം റോസേ ..!
മൌനം പോലും മധുരം....
ReplyDelete‘എന്താണ് നീ തേടുന്നത് ?
എന്തുത്തരമാണ് നിനക്ക് വേണ്ടത് ..
ഇല്ല ആവില്ല , ശരിയാണ് അതു യാഥാര്ത്ഥ്യമായിരിക്കുന്നു , ഞാന് നിശബ്ദനായിരിക്കുന്നു . ഇനി എനിക്കു ചോദ്യങ്ങളില്ല ,പറയാന് ഉത്തരങ്ങളില്ല . ഇനിയെന്നില് മൗനം മാത്രം . ഞാന് എന്നെ തേടിയിരിക്കുന്നു എന്നാകുമോ ? മൗനം മനസ്സിനേ പോലും മൂടി പോയിരിക്കുന്നു .. തിരിച്ചു പോക്ക് അനുവദനീയമാണോ ? അല്ലെങ്കിലും .. തിരിച്ചു പോക്കെന്ന പഴുതുകള് കാലം കരുതി വയ്ക്കുന്നില്ല അല്ലേ ?‘
എല്ലാം ഫിലോസഫിക്കൽ ടച്ചിലൂടെയാണല്ലോ ഇത്തവണ പടച്ച് വിട്ടിരിക്കുന്നത് ..!
ഇല്ല മുരളിയേട്ടാ , ചില വട്ടുകള് മാത്രമാണ് ..
Deleteഈയൊരു ചിത്രം നോക്കിയിരുന്നപ്പൊള്
പൊട്ടി വീണതാ ഇതൊക്കെ , എങ്ങനെയെന്ന്
ചോദിച്ചാല് ഒരു പിടിയുമില്ലേ ...!
നാം എന്നും തേടി കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു " നമ്മേ തന്നെ "
സ്നേഹം ഒരുപാടൊരുപാട് ഏട്ടൊ ..
ചോദ്യങ്ങളും ഉത്തരങ്ങളുമെല്ലാം തീര്ത്തും അവസാനിക്കുന്ന അവസ്ഥ ! അറിയേണ്ടതിനെ അറിഞ്ഞു കഴിയുമ്പോൾ , കണ്ടെത്തുമ്പോൾ പിന്നവിടെ മൌനം മാത്രം ..
ReplyDeleteമനോഹരമായിരിക്കുന്നു ഈ സഞ്ചാരം...ഒരു ചിത്രം കണ്ടപ്പോൾ എങ്ങനെ ഇത്തരത്തിലൊരു യാത്ര രൂപപ്പെടുത്തിയെന്നു അത്ഭുതം :)
അതേ ശരിയാണ് , തേടിയതിനേ കണ്ടെത്തുമ്പൊള്
Deleteമനസ്സ് പൂര്ണമാകുമ്പൊള് , നിശബ്ദത മനസ്സിലേറും ..
പിന്നെ യാത്രയാണ് .. എല്ലാം ബന്ധനങ്ങളെയും വിട്ട് ...!
സത്യം തുളസി , അതെങ്ങനെയെന്ന് അറിയില്ലെനിക്ക്
വെറുതെ നോക്കിയിരുന്ന് , എഴുതിയതാ ഇതൊക്കെ ..
സ്നേഹം കേട്ടൊ ഒരുപാട് പ്രീയ കൂട്ടുകാരീ ..!
മനോഹരം , ഹൃദ്യം ... നല്ല രചന
ReplyDeleteഹൃദയത്തില് നിന്നും സ്നേഹം സന്തൊഷം സഖേ ..!
Deleteമൌനം പോലും എത്ര വാചാലമാണ് എത്ര സുന്ദര മാണിവിടെ നല്ല എഴുത്ത്
ReplyDeleteമൗനത്തിന് പറയുവാനേറെയുണ്ടാകാം ..
Deleteസ്നേഹം ഒരുപാട് കൊമ്പാ ..!
അപാരം ഈ ഭാവന പോകുന്ന വഴികൾ.. അതീവ ഹൃദ്യം,മനോഹരം ഈ എഴുത്ത്..
ReplyDeleteഭാവനയുടെ യാത്രകള്ക്ക് , ചിത്രങ്ങളും
Deleteകാഴ്ചകളും ഇന്ധനമേകുന്നുണ്ട് ഫിറൊ ..
സ്നേഹം ഫിറൊ ഒരുപാടൊരുപാട് ..!
ഏകാന്തനിമിഷങ്ങളെ ഇങ്ങനെ വർണ്ണക്കൂട്ടിൽ മുക്കിയെടുത്തത് അഭിനന്ദനീയം തന്നെ !!
ReplyDeleteനിന്റെ നോവുകളെ ..ഉത്തരമില്ലാ ചോദ്യങ്ങളെയെല്ലാം ...മൌനത്തിന്റെ ക്യാൻവാസിൽ മനോഹര ചിത്രങ്ങൾ ആക്കിയിരിക്കുന്നു .
നിനക്ക് തിരികെ വന്നെ മതിയാവു.. മൌനം തീരെ വശമില്ലാത്ത നിന്റെ നിഴലിനെ പിരിയാൻ നിനക്കാവുമോ?
അതെ, നി ..ശബ്ദമാണ് ... നിന്റെ , പ്രണയത്തിന്റെ , അവളുടെ തന്നെയും !!!
ഒരു വേദന പകർന്നു തന്നിരിക്കുന്നു നീ.
അതെ നീ ശബ്ദമാണ് .. എന്റെയും നിന്റെയും
Deleteഅറിയുന്നതിനെപ്പൊഴും .. സ്നേഹം ചാലിച്ച വാക്കുകള്-
പകരമാകില്ല കീയൂസേ , തിരികേ പൊകേണ്ട കാര്യമെനിക്കില്ല കീയു
എന്റെ നിഴലായി ഇരുന്നവള്ക്ക് ഞാന് ഹൃദയത്തിലേക്ക് പതിച്ചിട്ടുണ്ട് ..
എന്നും കൂടെയുണ്ടവള് .. ഇതില് നോവുണ്ട് സത്യം ..
ആ നോവറിഞ്ഞതില് ഒരുപാടൊരുപാട് സ്നേഹം നിനക്ക് ...!
ഇതിനൊരു കമന്റ് എഴുതാൻ ഞാൻ ആളല്ല പൊന്നെ !!!
ReplyDeleteഒരുപാട് തവണ വായിച്ചു .
എന്തെല്ലാം മൈന്യുട്ട് ആയ കാര്യങ്ങൾ !
കാണാതെ കാണുന്ന എന്തെല്ലാം കാഴ്ചകൾ !!
വായിക്കുമ്പോൾ എന്താ പറയണ്ടേന്ന് എനിക്കറിയില്ല !!
വാക്കുകൾക്കു അപ്പുറത്ത് മൗനത്തിലൂടെ ഒരുപാട് എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നത് പോലെ !!
ഹൃദയങ്ങൾ സംസാരിക്കുന്ന ഭാഷയല്ലേ മൗനം ?
ചുണ്ട് അനക്കിയില്ലെങ്കിലും പെട്ടെന്ന് മനസിലാകുന്നത് അതുകൊണ്ടാകും !!
"ശബ്ദം നഷ്ടമായ മഴയെ പ്രണയിക്കാനും ഞാന് പഠിച്ചിരിക്കുന്നു ."
എന്ത് നിസഹായതയാണ് ഇതെല്ലാം .
സന്തോഷം ഏട്ടാ ,ഒരുപാട് സന്തോഷം കൂടെ ഈ വളർച്ചയിൽ ഒത്തിരി അഭിമാനവും !!
ഒരു മണിക്കൂർ മുന്നേ ഒരു കമന്റ് ഇട്ടിട്ടു പോയതാ ഇപ്പൊ നോക്കുമ്പോ കാണണില്ല
Deleteഅതങ്ങ് വന്നില്ലേ ?spamil ഉണ്ടെങ്കിൽ കളഞ്ഞേക്ക് ട്ടോ !
ശരിയാണ് , ആശകുട്ടിയേ ..
Deleteനിസ്സഹായതയുടെ ഒരു നിലവിളിയുണ്ടിതില്
കൊതിച്ച് പൊകുന്ന പലതും , സാഹചര്യങ്ങളിലേക്ക്
അടിയറവ് വച്ചിരിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളുമുണ്ടിതില് .
മൗനം പറയും പൊലെ മറ്റൊന്നും പറയില്ല
കാരണം അതില് നാമുണ്ടാകും , നമ്മുക്ക് നമ്മുടെ
വഴികളിലൂടെ പറയാനുള്ള സ്വാന്തന്ത്ര്യം ഉണ്ടാകും.
കൂടെയുള്ള ഈ അനിയത്തി കുട്ടിയോടെന്നും സ്നേഹം ..!
എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ നിന്നും നിന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് വളർന്ന ഒരു മുല്ല വള്ളി. സ്നേഹം, ഞാനും മൗനിയാകുന്നു.
ReplyDeleteഎന്റെ ഹൃദയത്തില് നിന്നും നിന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക്
Deleteപൂക്കുന്ന മുല്ലയുടെ സ്നേഹമാം സ്പര്ശം ..
മൗനത്തിന്റെ ആഴങ്ങളില് രൂപപെടുന്ന ചിലതിന്റെ
പകര്ത്തല് , മനസ്സിലേക്ക് കുടിയേറുമ്പൊള് ..
സ്നേഹം ഒരുപാട് നാമൂസേ ..!
ഇവടെ മിണ്ടാൻ മാത്രം ഞാൻ ആളായോ റിനീ???
ReplyDeleteഎന്തോ എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല ഇതിനൊരു കമന്റ് ഇടാൻ മാത്രം ഞാൻ...........
അപ്പറത്തെ കമന്റ് നു മറുപടി കണ്ടതോണ്ട് മാത്രം.........
വായിച്ചു .കുറെ നേരായി വായിച്ചിട്ട് .
അപ്പൊ തൊട്ട് മനസ്സിൽ ഒന്നും ഇല്ലാത്ത പോലെ .
കൊറേ ദിവസായി ണ്ടായിരുന്ന ഒരു ഭാരം അതില്ല്യാണ്ടായി പ്പോ മനസിന് .
പക്ഷെ ന്തോ ഒരു നോവിങ്ങനെ പടർന്നു കേറുന്ന പോലെ.............
ന്തിനോ കരച്ചിൽ വന്നു .അല്ല കരഞ്ഞു .
ഇപ്പൊ കണ്ണൊക്കെ തുടച്ചു.വീണ്ടും വായിച്ചു.എന്നിട്ടും അഭിപ്രായം പറയാൻ അറിയുന്നില്ല . നന്നായി.ആശംസകൾ .എനിക്കെന്റെ ലാസ്റ്റ് പോസ്റ്റ് ഓർമ്മ വന്നു.അതും ഇതും തമ്മിൽ ഒരു ബന്ധോം ഇല്ല.എന്നാലും എന്തോ ........
"എന്റെ ആത്മാവ് വച്ചുപോയ മരങ്ങളില് നിറയേ പൂവുകള് പൂത്തുലയുന്നു . നദിക്കരയില് നിന്ന് പറന്നെത്തിയ ദേശാടന പക്ഷികളിലൊരെണ്ണം സാകൂതമെന്നെ വീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടാകാം , ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടല്ലയെങ്കിലും അവന്റെ കണ്ണുകളെന്നില് പതിയുന്നു എന്നൊരു തോന്നലില് ഞാന് ഒരു അപകര്ഷധാ ബോധത്തിന് അടിമപ്പെടുന്നുണ്ട് . അവ തേടി വന്ന തീരത്ത് ഞാനുമൊരു ദേശാടനക്കാരനാണ് . മൂച്ച് പറയാന് എന്തുണ്ട് കൈയ്യില് ? മനുഷ്യനെന്ന് വീമ്പ് പറയുവാന് പാകത്തിനൊത്തൊരു മനുഷ്യത്വമുണ്ടൊ എന്നത് ചോദ്യമായി അവശേഷിക്കുന്നു . "
ഈ വരികൾ എനിക്ക് ഒരുപാട് ഇഷ്ടായി.
അതെന്താണ് ഉമാ , നിനക്ക് ഇത്ര വിഷമം വരാന് ..
Deleteമൗനം പറയുമ്പൊള് അതു ആഴത്തില് പറയും
ചിന്തകള്ക്കുള്ള മാനം നാം മാത്രം നല്കും
അതിലൂടെ നമ്മുടെ പല നോവുകളും പുറം തള്ളും ..
നിശ്ബ്ദമാം തലങ്ങളാകും , നാം പലപ്പൊഴും കൊതിച്ച് പൊകുക ..
നമ്മുടെ വഴിയേ നമ്മേ മാത്രം നടത്തി തേടുന്ന , നേടുന്ന ചിലത് ..
മുമ്പെങ്ങൊ നാം തീര്ത്ത താഴ്വര , ഇന്ന് നമ്മുടെ തീരം
അവിടെ തീര്ത്തും അപരിചിതരും, യാത്രികരുമാണ് നാം ..
അപകര്ഷതാ ബോധത്തിന്റെ ചീളുകള് കൊണ്ട് കേറി വെറുതേ ..!
ഒരുപാട് സ്നേഹം ഉമാ ..!
ഒന്നോടിച്ചു വായിച്ചതേയുള്ളൂ - വീണ്ടും വായിക്കണം - വാചാലമായ ഈ മൌനത്തിന്റെ അര്ത്ഥം ശരിക്കും മനസ്സിലാകാന്....
ReplyDeleteവീണ്ടും വായിച്ചറിഞ്ഞെന്ന് കരുതുന്നു ചേച്ചി .
Deleteസ്നേഹവും സന്തൊഷവും ..
മൌനം അത് കണ്ടു പിടിച്ചത്, ഏറ്റവും മൂര്ച്ചയുള്ള ഏതെങ്കിലും ഒരു വാളായിരിക്കാം പക്ഷെ അത് പ്രസവിച്ചത് ഒരു മഹാ ശാന്തത ആവാം അത് ഒന്നുകിൽ അങ്ങ് ആകാശ നീലിമയിൽ അല്ലെങ്കിൽ അങ്ങ് കടലിന്റെ മരിയാന ട്രേന്ച് എന്നൊക്കെ പറയുന്ന പാതാളത്തിന്റെ പൊക്കിൾ കുഴിയിലാവാം. എന്തായാലും മൌനം വന്നു പൊതിയുമ്പോൾ നമ്മൾ കാണാത്തത് കാണുന്നു, കേൾക്കാത്തത് ആസ്വദിച്ചറിയുന്നു. നിഴൽ അപ്പോൾ പുൽകും നാം നിഴലിൽ അലിയും... ഒറ്റയ്ക്ക് കാലത്തിന്റെ അങ്ങേ അറ്റത് ഓടി കിതച്ചെത്തി, ആ കിതപ്പ് പാടെ മാറും വരെ ധ്യാന നിദ്രയിലുണർന്നു, മിഴി പതിയെ തുറന്നു ചുണ്ട് വിടര്ത്തി നോവതമാര്തി ഒരു പൂവ് പോലെ ഈ മൌനം വായിക്കണം.. പഞ്ഞി പോലെ പറക്കുന്ന ആ തീരത്ത് അങ്ങ് ചക്രവാളങ്ങളിൽ അല അടിചെതും അപ്പോഴും അടഞ്ഞ കണ്ണുകളിൽ പാതി വിടര്ന്ന ചുണ്ടുകളിൽ ആ മൌനം
ReplyDeleteമനോഹരം ഈ നിശബ്ദം, എല്ലാ ശബ്ദങ്ങള്കും സംഗീതമായ് ഈ നിശബ്ദം
ആശംസകൾ സന്തോഷം ആനന്ദം മൌനമായി
മൗനം നമ്മളേ നടത്തുന്ന ചില വഴികളുണ്ട്
Deleteനമ്മുടേ വഴികളേ കോര്ത്തിണക്കി
നമ്മുക്ക് വേണ്ടി ഒരുക്കുന്ന വഴികള് ...
അതില് നമ്മുടെ ചിന്തകളും , സ്വപ്നങ്ങളും
തഴുകിയുണര്ത്തുന്ന ചിലതുണ്ടാകും ....
പുറം മൊഴികള്ക്ക് കാത് കൊടുക്കാതെ
സ്വയം തീര്ക്കുന്ന മൗന കൂടില്
ഒതുങ്ങി പൊകാതെ വരികള് തീര്ക്കുന്ന ചിലത് ..
ഈ മൗനത്തില് മുങ്ങി നിവര്ന്നതിന്...
ഒരു ശബ്ദമെവിടെയോ കേട്ടതിന് , നന്ദി സഖേ സ്നേഹവും ..!
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteപതിവുകളിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായ എഴുത്താണല്ലോ റിനിയേ ...
ReplyDeleteനല്ല കയ്യടക്കത്തോടെ വാക്കിന്റെ മുത്തുകൾ നിരത്തി വച്ച് കാണുമ്പോൾ കൂട്ടുകാരനോട് അസ്സൂയ തോന്നുണ്ടോ ലേശം (ഒരു ആത്മഗതം).
സുന്ദരമായി എഴുത്ത് റിനീ.............
സ്നേഹത്തോടെ മനു.......
--
എന്തൊ എഴുതുന്നു മനൂസേ ,
Deleteനാട്ടില് പൊക്കും , നൊയമ്പും പെരുന്നാളുമൊക്കെയായ്
വൈകി പൊയേട്ടൊ .. എങ്കിലുമീ സ്നേഹവരികള്ക്ക്
വന്നു തലോടുന്ന മഴവാക്കുകള്ക്ക് , സ്നേഹവും നന്ദിയും മനൂസേ ..
സുഖല്ലേ ?
മിഴികളില് നിന്നും മറയുന്ന മഴ , നദി , കടല്, മരം... ജന്മം ബാക്കിയാക്കി , മൗനം പുറന്തോടു പൊട്ടിച്ച് പുറത്ത് വരും . മനസ്സെന്ന മാന്ത്രികതലങ്ങളില് ഇനിയുമെന്നെ കെട്ടിയിടും . ഉറക്കേ പാടും , പാട്ട് കാറ്റിലലിയും , മഴ വരും കടല് ഒരു ചിപ്പിക്കുള്ളില് ഒളിക്കും . സ്നേഹം വാനോളം നിറയും , കൈകുമ്പിള് വച്ചു നീട്ടി കൊടുക്കാന് പാകത്തില് ലോകം എന്റെ ഉള്ളില് നിറയും .. സ്നേഹത്തോടെ ..
ReplyDeleteറിനി ......ഒന്നും പറയാനില്ല ,മനോഹരം എന്നല്ലാതെ !
അവസ്സാനമവസ്സാനം , മൗനം പുറംതൊട് പൊട്ടിച്ചൊഴുകും
Deleteഅന്ന് ശാന്തമാം അന്തരീക്ഷത്തിനെ പുല്കി ഉറങ്ങും നാം
പകര്ത്തിയ സ്നേഹ ചിത്രങ്ങളൊക്കെ വാനില് നിറയും ...
സ്നേഹത്തിന് പകരം സ്നേഹം മിനി ..
ഭാവനയുടെ ഉന്നത തലത്തില് കൂടി ഈ കഥ പറഞ്ഞപ്പോള് എന്തുകൊണ്ടോ പൂര്ണ്ണമായും കഥ മനസ്സിലാക്കുന്നതില് ഞാന് പരാജയപെടുന്നു റിനി. അത് എന്റെ മാത്രം കുഴപ്പമാണ് എന്നും ഞാന് തിരിച്ചറിയുന്നു ,മുകളിലുള്ള വരുടെ അഭിപ്രായങ്ങള് കാണുമ്പോള് .
ReplyDeleteഎന്റെയും കൂടി കുഴപ്പമാണ് ഫൈസലേ
Deleteഎന്റെ മൗനത്തിനേ ഉള്കൊള്ളാന് കഴിയണമെന്നില്ല സഖേ
വരികള് മനസ്സിലേക്ക് സംവേദിച്ചില്ലെങ്കില്
അതു പരാജയം തന്നെ , ഒന്നു കൂടെ വായിച്ച് നോക്കേട്ടൊ .
ഈ നല്ല മനസ്സിന് , വാക്കുകള്ക്ക് സ്നേഹവും നന്ദിയും..
റിനിയുടെ വാചാലമായ വരികൾ പലപ്പോഴും എന്നെ വല്ലാതെ അത്ഭുതപ്പെടുത്താറുണ്ട് കഥയും കവിതയും വേദാന്ത വും എല്ലാം നിറഞ്ഞ തൂലിക .........ആശംസകൾ .................
ReplyDeleteആശംസകള്ക്ക് ഒരുപാടൊരുപാട് നന്ദി സഖേ
Deleteഅല്ഭുതപെടുത്തുന്ന ഒന്നുമെന്നില് ഇല്ലേട്ടൊ ..
സ്നേഹം സന്തൊഷം ..!
റിനി....റിനിയുടെ പൾസ് അറിയുന്ന ഒരു മൌനം ഞാൻ തിരിച്ചറിയുന്നു.. എന്തോ വയ്യയ്മ ഉവ്വാവു ഇപ്പോഴും അങ്ങോട്ട് ഫുൾ മാറിയില്ലേ? സുഖമില്ല എന്ന് കമന്റ് കണ്ടിരുന്നു.. എന്തായാലും ടേക്ക് കെയർ മിസ്സിംഗ് യു
ReplyDeleteഇല്ല കൂടപിറപ്പേ ,
Deleteനാട്ടില് പൊക്ക് , തിരികേ വന്ന് നോയമ്പ്
പെരുന്നാളും .. ഇനി ഇവിടെയുണ്ടാകും കേട്ടൊ ..
സുഖമല്ലേ ? സ്നേഹവും സന്തൊഷവും
മുഴച്ചു നിലക്കാത്ത തത്വജ്ഞാന ശകലങ്ങൾ കൊള്ളേന്ടിടതെല്ലാം കൊണ്ടു :
ReplyDeleteകൊള്ളിക്കാന് എയ്തതല്ല , മൗനത്തിന്റെ
Deleteഇടനാഴിയില് പതിച്ചപ്പോള് അറിയാതെ
കൊണ്ട് കേറിയതാവാം . ഈ മൗനത്തില്
വന്നു നിറഞ്ഞതിന് സ്നേഹവും നന്ദിയും ..!
റിനീ, നാളുകള്ക്കൊടുവില് വീണ്ടും ഇവിടെത്തിയപ്പോള്, വായിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോള്, തുടങ്ങിയതിനും തീര്ന്നതിനുമിടയില് സമയം ഒരുപാടുണ്ടായിട്ടും ഒന്നുമാവാത്ത പോലെ ഈ വരികളില് മനസ്സ് കൊരുത്തു സഖേ...
ReplyDelete"തിരികെ പോരാനുള്ള ഒരു പഴുതുകളും കാലം അവശേഷിപ്പിക്കുന്നില്ല പ്രിയ സഹോദരാ..." വൈകി ചിന്തിക്കുന്നത് കൊണ്ടാകണം ഈ വരികള് മനസ്സില് ഏറെ പതിഞ്ഞുപോയി.. പലപ്പോഴും സ്വയം പറഞ്ഞത്...!
മൗനം, മൂകത, നിശ്ശബ്ദത... ഒടുവില് മനസ്സും...
മൗനത്തെ പറ്റി നീ വാചാലമാകുമ്പോഴും, മൗനം ഹൃദയത്തെ അടര്ത്തിയെടുക്കുന്ന ചില നോവുകളുണ്ട് വരികള്ക്കിടയില് ആരും കാണാതെ, ആരെയും കാണിക്കാതെ... തിരഞ്ഞു പിടിക്കാന് ശ്രമിക്കുമ്പോള് തെന്നി മാറുന്ന ചിലത്...
പ്രിയ കൂട്ടുകാരാ, നീ വരച്ചിടുന്ന ഓരോ വരികളിലും ഓരോ മനസ്സുണ്ട്, പറയാന് ബാക്കി വച്ചു പോകുന്ന പലതുമുണ്ട്....
ഒടുവില് ""അതു യാഥാര്ത്ഥ്യമായിരിക്കുന്നു, ഞാന് നിശബ്ദനായിരിക്കുന്നു. ഇനി എനിക്കു ചോദ്യങ്ങളില്ല,പറയാന് ഉത്തരങ്ങളില്ല. ഇനിയെന്നില് മൗനം മാത്രം. ഞാന് എന്നെ തേടിയിരിക്കുന്നു എന്നാകുമോ? മൗനം മനസ്സിനെ പോലും മൂടി പോയിരിക്കുന്നു.. തിരിച്ചു പോക്ക് അനുവദനീയമാണോ? അല്ലെങ്കിലും.. തിരിച്ചു പോക്കെന്ന പഴുതുകള് കാലം കരുതി വയ്ക്കുന്നില്ല അല്ലേ?""
മനസ്സ് നിറഞ്ഞ അനുമോദനങ്ങള് കൂട്ടുകാരന്... ഒരു നല്ല വായനയ്ക്ക് ഹൃദയം നിറഞ്ഞ നന്ദിയും....
പ്രീയ നിത്യാ ,
Deleteഅറിഞ്ഞുള്ള വായന , ഒരു ആഴത്തിലുള്ള വാക്ക്
ഹൃദയം നിറക്കും വല്ലാണ്ട് ..
മുഴുവനും വായിച്ചു എന്നറിയുമ്പൊഴേ സന്തൊഷമാണ്
നാം എപ്പൊഴും വൈകിയറിയുന്ന പലതും വരികളില് ഭദ്രമാക്കാന്-
നമ്മുക്കാകും പക്ഷേ നമ്മുടെ മനസ്സിനേ പഠിപ്പിക്കാന് മറന്നു പൊകും .
കൈവിടാത്ത സ്നേഹസ്പര്ശത്തിന് മനം നിറഞ്ഞ സ്നേഹം സഹൊദര ..
കൊള്ളാം കേട്ടോ എനിയ്ക്ക് ഇഷ്ടമായി . സ്നേഹത്തോടെ @PRAVAAHINY
ReplyDeleteഇഷ്ടത്തിന് തിരിച്ചും ഇഷ്ടം ...
Deleteനന്ദിയും സ്നേഹവും ..
മൗനത്തിന്റെ താഴ്വര പോലെ നിതാന്ത നിശബ്ദതയാണല്ലോ ഇവിടെ . എന്താ റിനി .
ReplyDeleteമതി ഉണരൂ നിന്റെ മഴയിലേക്ക് ,പ്രണയത്തിലേക്ക് ,ഏകാന്തതയുടെ മൂടുപടം മാറ്റി ഇറങ്ങി വരൂ ..
പ്രീയ കൂട്ടുകാരാ നല്ലൊരു പ്രണയ കഥയുമായി നീ ഒരിക്കൽക്കൂടി ഈ വഴി വരൂ .
പ്രാർഥനകളും ,ആശംസകളും ..
നിശബ്ദത ഒന്നുമില്ലെന്റെ നീലിമേ ..
Deleteനാട്ടില് പൊയി വന്ന് നൊയമ്പൊക്കെയായ്
പിന്നെ പെരുന്നാളും ... മറക്കാതെ വന്ന് തൊടുന്നതിന്
സ്നേഹം ഉണ്ടേട്ടൊ .. വരികള് ഒരൊ ഹൃദയവും
ആശിക്കുന്നു എന്നു പറയുന്നത് അഭിമാനം തന്നെ ..
സ്നേഹം നീലിമേ..