പ്രീയപെട്ട വേണി ടീച്ചര്ക്ക് ,
ടീച്ചര്ക്കെന്നെ മനസ്സിലായൊ ..
ഞാന് ഹരിയാണ് , ടീച്ചറുടെ "കാള ഹരി "
ജീവിതത്തിന്റെ കാറ്റില് പെട്ട് ആടി ഉലഞ്ഞ് ഞാനിപ്പൊള് നൈജീരിയയിലേ ഒരു സ്വകാര്യ മൊബൈല്
കമ്പനിയില് വന്നു അടിഞ്ഞിട്ടുണ്ട് , കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച്ച
നമ്മുടെ മുള്ളന് ഫിറൊസിനേ മുഖപുസ്തകത്തില് വച്ച് കണ്ടിരുന്നു ,
അവനാ പറഞ്ഞത് ടീച്ചറിപ്പൊള് സ്കൂള് ഹെഡ്മിസ്സ്ട്രസ്സ് ആയെന്നൊക്കെ ..
പലപ്പൊഴും നാട്ടില് വരുമ്പൊള് വന്നു കാണണം എന്നു കരുതും ,
പക്ഷേ ആ കണ്ടുമുട്ടല് പിന്നീട് ഒരു വേര്പിരിയലിന്റെ
അനിവാര്യതയില് കൊണ്ടെത്തിക്കുമെന്ന നേരിനേ കുറിച്ച് ഓര്ക്കുമ്പൊള്
വേണ്ടെന്ന് വയ്ക്കുകയാണ് പതിവ് .. ഒരു ടീച്ചര്ക്കെഴുതുന്ന , പ്രത്യേകിച്ച്
എന്റെ ഓര്മകള് ഉറങ്ങുന്ന സ്കൂളിന്റെ പ്രധാന അധ്യാപികക്ക് എഴുതുന്ന
വരികളാകുന്നില്ല ഇതെന്ന് എനിക്കറിയാം , അതിന് കാരണം ഈ മനസ്സ്
ഞങ്ങള് ഒരു കൂട്ടം വിദ്യാര്ത്ഥികളുടെ ടീച്ചറിനുപരി ഒരു അമ്മ ആയത് കൊണ്ടാകാം ..
ടീച്ചറിന് ഓര്മയുണ്ടൊ ഈ സ്നേഹം ഞാന് ആദ്യമായി അറിഞ്ഞത് എന്നെന്ന് ..
കറുമ്പനെന്ന് എന്നേ വിളിച്ച് കളിയാക്കിയ ഷാജിയുടെ തല ഗ്രൗണ്ടിന്റെ
മതിലില് പിടിച്ചുരച്ചപ്പൊള് ചന്ദ്രമോഹന് സര് എന്നേ നാല് പൊട്ടിച്ച്
ക്ലാസിന് വെളിയിലാക്കി .. അന്ന് ആണെന്നാണ് എന്റെ ഓര്മ
ടീച്ചറെന്നോട് എന്താ മോനെ എന്തു പറ്റിയെന്ന് ചോദിച്ച് അരികത്ത് വന്നത് ..
കണ്ണു തുളുമ്പി പൊയിരുന്നു .. ഒന്നും പറയുവാനാകാതെ ഞാന് തല കുനിച്ച് നിന്നു ..
എന്റെ താടിയില് തൊട്ട് തല പിടിച്ച് പൊക്കി ടീച്ചറമ്മ വീണ്ടും ചോദ്യം ആവര്ത്തിച്ചൂ ..
മനസ്സില് അധ്യാപിക / അധ്യാപകന്മാരുടെ എല്ലാ മുന് വിധികളേയും തട്ടി തെറുപ്പിച്ച്
മനസ്സിന്റെ പളുങ്ക് പാത്രത്തിലേക്ക് അന്ന് വന്നു കയറിയതാണീ ടീച്ചര് ..
ഈ ഏകാന്തമായ , യാന്ത്രികമായ പ്രവാസ ലോകത്ത് നില്ക്കുമ്പൊള്
എന്തൊക്കെയോ നഷ്ടമായി പൊയവന്റെ വ്യഥയുണ്ട് ഉള്ളില് ..
പഠനം എന്നത് എനിക്കന്യമായി പൊയപ്പൊഴും , " നീ തനി ഉഴപ്പനാടാ "
നിനക്കൊരു മണ്ണ് മരുഭൂവിലെവിടെയോ ഉണ്ടെന്ന് തമാശ പറയുമ്പൊഴും
കാലമത് കാത്ത് വച്ചിരുന്ന് എന്നറിഞ്ഞിരുന്നില്ല ടീച്ചറേ ! ....
എല്ലാവരും അവഗണിച്ചിട്ടും ടീച്ചറെന്നെ സ്നേഹം കൊണ്ട് കാത്തു ..
ആ കരുതല് എന്നിലേ നന്മയേയും ജീവിത പാതയേയും തെളിച്ച് തന്നു ..
ആദ്യമായി ഒരു പെണ്കുട്ടിയോടുള്ള സ്നേഹം തുറന്ന് പറയാന് മനസ്സ് തുടിച്ചപ്പൊള്
കൂട്ടുകാരെല്ലം കളിയാക്കി , നിനക്ക് ലൈനൊ ? ആ പെണ്ണ് തൂങ്ങി ചാകും ..
എന്റെ ആത്മവിശ്വാസ്സം എല്ലാം കെട്ടു പൊയിരുന്നു ആ വാക്കുകളില് ..
പക്ഷേ ടീച്ചറെനിക്ക് മാനസികമായ കരുത്ത് തന്നൂ , അതു കൊണ്ടെന്തായീ ..
എന്റെ പ്രണയം തുറന്നു പറഞ്ഞതില് പിന്നെ ആ കൂട്ടും ഇല്ലാണ്ടായി :)
കവിത എന്ന എന്റെ സാഹസത്തേ എല്ലാം അമ്മ അടുപ്പിലിടുമ്പൊഴും
ഞാന് തളര്ന്നു പൊയിരുന്നില്ല , പിന്നെയും പിന്നെയും ആരൊക്കെയോ
ചിന്തകളുടെ തൊളത്തേറീ വെള്ള പേപ്പറിലേക്ക് പകര്ത്തപെട്ടു ..
അച്ഛന് കൊണ്ട് വച്ചിരുന്ന ചില്ലറകള് ചോരുന്നത് തിരിച്ചറിഞ്ഞത് മുതല്
എനിക്ക് കട്ടിയുള്ള പേപ്പര് വാങ്ങി തന്നിരുന്ന ഈ കരങ്ങളേ എങ്ങനെ മറക്കാനാണ് ..
അങ്ങനെ ആദ്യമായ് ഒരു യുവജനോല്സവത്തിന് എന്റെ കവിത, കേള്ക്കാന്
ആഗ്രഹിച്ചവരുടെ കാത് തൊട്ടു ..
ആ വരികള് ഇപ്പൊഴും മനസ്സിലുണ്ട് ടീച്ചറേ .. ഒന്നുകുറിച്ചോട്ടെ !
ജീവിതം അഗ്നിയാണ് ...
ഒരു ഉരസലിന്റെ അഗ്നിയില്
പിറന്നു വീണു പൊകുന്നത്
കാലത്തിന്റെ തീചൂളയിലേക്കാണ് ....!
ബാല്യം കുളിര് തെന്നല് വീശുമ്പൊള്
പതിയെ ഒരു തീ പിന്നില് ആളി വരുന്നുണ്ട് ..
കൗമാരം മഴയില് പ്രണയാദ്രമാകുമ്പൊള്
കുതിര്ന്നിട്ടും കെടാത്ത കനലുകള് നില നില്ക്കുന്നുണ്ട് ..
യൗവനം വികാരവിവേകത്തില് തിരതല്ലുമ്പൊള്
പാദത്തില്, പൊള്ളലിന്റെ നീറ്റല് അറിവാകുന്നുണ്ട് ..
വാര്ദ്ധക്യം കരുതലിന്റെ തണലേകുമ്പൊള്
ചാരെ അഗ്നി പൊതിയാന് കാത്ത് നില്പ്പുണ്ട് ..
ജീവിതം അഗ്നിയാണ് .. ഇടക്ക് പൊഴിയുന്ന ചെറു മഴകള്ക്ക്
മേലെ ആളി പടരുന്ന അഗ്നീ ..
ടീച്ചറിപ്പൊ കരുതുന്നുണ്ടാകും , ഇവന് വട്ടായൊന്ന് ?
അതെ ടീച്ചറെ, ഓര്മകളേ തൊട്ടുണര്ത്തുന്ന നമ്മുക്കൊക്കെ
ഒരൊരൊ വട്ടുകള് ഉണ്ടാകും , നഷ്ടമാകുന്നതിന്റെ വട്ട്
വളരാന് തൊന്നുന്ന വട്ട് , വളര്ന്നാല് കുഞ്ഞായിരിക്കാനുള്ള വട്ട് ..
കെട്ടാന് വട്ട് കെട്ടി കഴിഞ്ഞാല് അഴിക്കാന് തൊന്നുന്ന ചില വട്ട് ..
നേര് പറഞ്ഞാല് ഒരു കാര്യം കൂടി ചോദിക്കാനാ ഞാനീ കത്ത് എഴുതിയത്
എന്തേ ടീച്ചറിപ്പൊഴും ഒരു കൂട്ട് വേണ്ടാന്ന് വച്ചത് ?
അന്നൊക്കെ അതു ചോദിക്കാന് ഒരു പേടിയായിരുന്നു ,എത്ര അടുത്തൂന്ന് പറഞ്ഞാലും
ഇപ്പൊഴും അതുണ്ട് എങ്കിലും എന്തു പറ്റി ടീച്ചര്ക്ക് ..
ഞങ്ങളേ മക്കളായി കണ്ട് ടീച്ചര്ക് സ്വന്തം മക്കളെന്ന സ്വപ്നം ...... ?
പിന്നെ എല്ലാര്ക്കുമുണ്ടാകുമല്ലൊ ചില സ്വകാര്യങ്ങള് , ഉള്ളില് ഒളിപ്പിച്ച്
വച്ച് ഇടക്ക് എടുത്തു നീറ്റിക്കാന് പാകത്തില് .. അല്ലേ ടീച്ചറെ ?
നമ്മുടെ ബദാം മരം വലുതായൊ ടീച്ചറെ ?
ഗാന്ധി ജയന്തിക്ക് വൃത്തിയാക്കുന്ന പിറകു വശമെല്ലാം
ഇപ്പൊഴും കാട് പിടിക്കാറുണ്ടൊ ..?
പുതിയ സ്കൂള് കെട്ടിടമൊക്കെ വന്നുന്ന് അവന് പറഞ്ഞിരുന്നു ..
പൂവാലന്മാരുടെ സ്ഥിരം കേന്ദ്രമായ ആ പത്താം ക്ലാസിലേക്കുള്ള
പടവുകള് ഇപ്പൊഴുമുണ്ടൊ ?
നമ്മുടെ വെള്ളം വരാത്ത പൈപ്പൊക്കെ മാറ്റിയോ ?
അന്നതും ഒരു രസായിരുന്നു , സ്മിതയും , രാജിയും , ഫിറോസും ,ജോസും ഒക്കെയായ്
പാത്രം കഴുകാനുള്ള പൊക്ക് , സുനില് സാറിന്റെ വീടിന് മുന്നിലൂടെ പൂഴി മണല് നിറഞ്ഞ
വഴിയിലൂടെ , വലിയ കിളിചുണ്ടന് മാവിന് തണലിലൂടെ തണുത്ത വെള്ളം നിറഞ്ഞ
കൊച്ചു കിണര് .. ഞാന് എന്തിനായിരുന്നു പൊയിരുന്നത് , അവര്ക്ക് കൂട്ടിനാവമല്ലെ ..
മണല്തരികള് ഏല്പ്പിക്കുന്ന കുഞ്ഞ് മുറുവുകളില് ദിവസ്സങ്ങളൊളം
നീറ്റിക്കുന്ന നോവുണ്ടായിരുന്നു , മനസ്സും ഇടക്കിടെ നേരുകള് കൊണ്ട്
മുറിപെട്ടിരിന്നു ആഴത്തില് തന്നെ , ടീച്ചറെ പൊലെ നല്ല മനസ്സുകളുടെ
തേന് നിറവാകാം ഇന്നും പിടിച്ച് നില്ക്കാന് പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് ..
സ്നേഹിക്കാന് , സ്നേഹിക്കപെടാന് ആരെലുമൊക്കെ ഉണ്ടാകുമ്പൊഴാണല്ലൊ
നാം ജീവിക്കാന് കൊതിക്കുന്നത് , ദൂരെ തീരം കാണുന്നത് ..
എത്ര പെട്ടെന്നാണ് കാലം കൊഴിഞ്ഞു പൊകുന്നത് ..
ഉണ്ണാനും ഉടുക്കാനുമില്ലാത്തവര് , പൊന് തളികകളില്
അന്നം നിറച്ച് മടുത്തിരിക്കുന്നു , മഴയും , മഴക്കാലവും കൊതിച്ച
മനസ്സുകള് മരുഭൂവിന്റെ തീമഴ കൊള്ളുന്നു ..
പുത്തരി ചോറിന്റെ മണമുള്ള ചുണ്ടുകളില് കൂര്ത്ത മുനകളുടെ
തുമ്പുകള് രുചിയുടെ വര്ണ്ണം നിറക്കുന്നു ...
കാലം പായുമ്പൊള് മനസ്സോടുന്നത് പിന്നോട്ടാണ് ..
പിന്നിട്ട വഴികളിലേ തേന്മാവിന് ചോട്ടിലേക്ക് ..
അതില് നിന്നും ജീവിതത്തിലേക്ക് പൊഴിഞ്ഞ് വീണ മധുരമുള്ള മാമ്പഴം
ടീച്ചറെ പൊലെയുള്ള സുമനുസുകളുടെ പര്യായമാകാം ..
ടീച്ചറുടെ കാള കറുമ്പന് , ഉഴപ്പി ഉഴപ്പി ഇവിടെ വരെ എത്തി ..
എവിടെ എത്തിയെന്ന് ചോദിക്കരുത് , കേട്ടൊ..
ഒറ്റമുറിയില് മണ്ണെണ്ണ വിളക്കിന്റെ കടുത്ത പുകക്കുള്ളില് നിന്നും
കോണ്ക്രീറ്റ് കാടിന്റെ മച്ചില് തൂങ്ങുന്ന ഉഷാ ഫാനിന്റെ മുന്നേ വരെ എത്തിച്ചിട്ടുണ്ട് ടീച്ചറെ ..
പിന്നെ നാട്ടിലേക്ക് വരുമ്പൊള് മഴയത്ത് നനയാന് , കാല് കേറ്റി വച്ചൊരു വില്സ് വലിക്കാന്
ഒക്കെയായിട്ട് ഒരു ഇരുചക്രവും ഉണ്ട് , അതില് ഞാന് വരാം അടുത്ത വരവിന്
എന്റയീ ടീച്ചറമ്മയേ കാണാന് .. പ്രധാനധ്യാപികയുടെ ഗൗരവത്തില് നിന്നും
ടീച്ചറുടെയീ പഴയ ഗതിയില്ലാത്തവനെ തിരിച്ചറിയണം , എന്ന ചെറിയ മോഹം മാത്രം ...!
ഒരുപാട് എന്തൊക്കെയൊ എഴുതണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു , പാതിരാവായീ ..
നാളെ പുലര്ച്ചേ പൊകണം , ടീച്ചറിന് കഴിയുമെങ്കില് ഒരു വരി മറുപടി അയ്ക്കണം കേട്ടൊ ..
ഈ വരികള് അവിടേക്ക് കിട്ടിയെന്നുള്ള ഉറപ്പിന് മാത്രം .. ഓര്മകളുടെ കെട്ടഴിഞ്ഞു വീണിരിക്കുന്നു
ഇനി കുത്തി നോവുകളുടെ നിമിഷങ്ങളാകും , മഷി വീണ ചന്ദന നിറമുള്ള ഷര്ട്ട് മാറ്റാതെ
ഇട്ട് വന്നിരുന്നപ്പൊള് എനിക്കൊരു ഷര്ട്ട് വാങ്ങി തന്ന , എന്റെ പിറന്നാള് ചോദിച്ചറിഞ്ഞ്
അന്നെനിക്കൊരു കുഞ്ഞു കണ്ണാടി കുപ്പിയില് മഞ്ചാടി കുരുക്കള് കൊണ്ടു തന്ന
ചെയ്യാത്ത തെറ്റിനൊക്കെ ശിക്ഷ ഏല്ക്കേണ്ടി വന്ന , ഒരു മേഖലയിലും കഴിവ് തെളിയിക്കാന്
പ്രാപ്തിയില്ലാത്ത എന്നെ സ്നേഹിക്കാന് , കരുതല് പകരാന് അന്നു കാണിച്ച മനസ്സിനേ
കാലമെന്നില് നിന്നും നിമിഷ നേരത്തേക്കെങ്കിലും മായ്ച്ചുവെങ്കില് മാപ്പ് ..
ഒരു കുഞ്ഞു മഴയില് മുളച്ച് പൊയ്
ഒരു കുഞ്ഞു കാറ്റില് തളിര്ത്ത് പൊയി
ഒരു കുഞ്ഞു വെയിലേറ്റ് വാടി പൊയി
ഒരു കുഞ്ഞു നിലാവില് പൂത്ത് പൊയീ ...
വഴിയരുകില് മഴയേറ്റ്, വാകമരകുളിരേറ്റ്
കുതിര്ന്ന എന് കണ്കളില് ഒരു നുള്ള്
പൂവിന്റെ നറുമണം ചാലിച്ച കാലമേ
ഞാന് ഇത്തിരി നേരം നിന്നില് നിറഞ്ഞോട്ടെ ...
ജഗദീശ്വരന് ഈ അമ്മക്ക് ഇനിയുമായിരം കുഞ്ഞു പൂവുകളേ നല്കട്ടെ ..
വഴിയരുകില് കരിഞ്ഞു പൊയേക്കാവുന്ന ഒട്ടേറെ മൊട്ടുകള്
ഈ കരങ്ങളിലൂടെ വിടര്ന്നു പരിമളം പടര്ത്തട്ടെ ..
ഒരുപാട് ഇഷ്ടത്തോടെ , അതിലേറെ ബഹുമാനത്തൊടെ
സ്നേഹപൂര്വം ... ഹരീ ..
{ N B : പിന്നെ ഈ ചിത്രമൊക്കെ കണ്ടിട്ട്
എന്റെയാണെന്ന് ടീച്ചറ് കരുതരുതേട്ടൊ ..
ഇതൊക്കെ ഗൂഗിളില് നിന്നും അടിച്ചു മാറ്റിയതാ }
