ശലഭ മഴ .............

കിനാവ് പൊട്ടി വീണ രാവിന്റെ വരമ്പത്ത്
ദിനരാത്രങ്ങളുടെ കാത്തിരിപ്പിന് വിരാമം ...!
വേനല്‍ കവര്‍ന്ന നിറങ്ങളിലേക്ക്
പ്രണയവര്‍ണ്ണങ്ങളുടെ " ശലഭ മഴ " ....
നിന്നില്‍ ഉദിക്കുകയും എന്നില്‍ അസ്തമിക്കുകയും
ചെയ്യുന്ന നമ്മുക്കിടിയിലെ പകലാണ് പ്രണയം ....
രാവ് തേഞ്ഞ് തീരും മുന്നേ നിന്നില്‍ മാത്രം
തീരാന്‍ കൊതിക്കുന്ന തപിക്കുന്ന സ്വപ്നമാണ് നീയെന്നില്‍ ..

സമ്മതിക്കുന്നു , എനിക്ക് നിന്നോട് പ്രണയമുണ്ട് ........!
അമ്മയോട് ...? ഉണ്ട് അമ്മയോട് കുഞ്ഞിലേ തൊട്ടേ പ്രണയത്തിലാണ് ഞാന്‍ ..!
മഴ ? എന്നോ എപ്പൊഴോ തോന്നിയൊരു പ്രണയം മഴയോടുണ്ട് ....!
ഇതെന്തു കഥ , കണ്ണില്‍ കാണുന്ന എല്ലാത്തിനോടും പ്രണയം ..?
അപ്പൊള്‍ പിന്നേ എന്നോട് എന്താണ് ?

തേഞ്ഞ് തീരുന്ന വിളക്കിനറ്റത്ത് .. ഒരു ശലഭമുണ്ട്
തേടി വരുന്നത് സന്ധ്യയുടെ വിശുദ്ധയാമങ്ങളില്‍ ..
മാറ് കരിഞ്ഞ ഒരു അമ്മയുണ്ട് ,
നെഞ്ചു നീറുന്നൊരച്ഛനും ...
വീര്‍ത്ത കണ്‍തടങ്ങളില്‍ കഥപൂക്കുന്ന ലോകമുണ്ട് ..
കരള്‍കുത്തി വിളിച്ചിട്ടും കൈമലര്‍ത്തുന്ന-
ദൈവമുഖങ്ങളുമുണ്ട് .
വരകളും വരികളും , പുകയുന്ന മനസ്സും
പകര്‍ത്തി വച്ച കാര്‍മേഘമുണ്ട് ..
നാളെയുടെ മഴയില്‍ പെയ്തൊഴിയാന്‍
കിടപ്പാടം പുതു കഥയുടെ " ബീജം " തേടുന്നു ..

അതിജീവനത്തിന്റെ നാട്ടില്‍ ,
സുര്‍ക്കയിട്ട നാരങ്ങത്തോടില്‍
രാവും പകലും വിശപ്പിനെ മുട്ടിക്കുമ്പോഴും ..
എന്നുള്ളില്‍ അടയിരിക്കുന്ന നിന്നോട് " പ്രണയമുണ്ട് "....
വേനലാളലില്‍ നിന്നെ കരംചേര്‍ത്തു നിര്‍ത്താന്‍
പോന്നൊരു ശുഷ്ക്കിച്ച നെഞ്ചിന്‍ കൂടുമുണ്ട്

ഉണ്ട് , നിനക്കെന്നോട് പ്രണയത്തിനപ്പുറം ചിലതുണ്ട് ..
ചുരങ്ങള്‍ തഴുകി വരുന്ന കാറ്റിനൊപ്പം
നിന്നെ കെട്ടിപ്പുണരുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ അറിഞ്ഞ
നിന്റെ ഉള്‍ച്ചൂട് മതി , എനിക്ക് .............!

ഇതു കൊള്ളാം . നീ എന്റെ ഉള്‍ച്ചൂടറിഞ്ഞെന്നോ ..
എന്നിട്ടും എന്തേ പരന്നൊഴുകുന്നില്ലാന്ന് പരാതി സഖീ ..?
നിന്റെ പ്രണയം " ശലഭമഴ " പോലെയാണ് ....
നിന്റെ ജീവന്റെ തിരിതുമ്പത്ത് , ആന കറുപ്പില്‍ ,
കടല്‍നീലയില്‍ , അമ്മമടിയില്‍ .. നീ പൊഴിക്കുന്ന ശലഭമഴ ..
അത് ...... എത്ര കിട്ടിയാലാണ് മതി വരുക ..?

നിന്റെ സ്നേഹയൊപ്പ് കൊണ്ട കത്ത് ഇന്നാണ് കിട്ടുന്നത് ...
നിന്റെ അക്ഷരങ്ങളില്‍ നക്ഷത്രങ്ങളുടെ മിനുക്കമുണ്ടായിരുന്നു
വായിക്കുമ്പോള്‍ പൊടിമഴ പെയ്തു മുറ്റത്ത് ..
പുഴ എന്നിലേക്ക് വഴി മാറി ഒഴുകി ..
പതിവ് തെറ്റി നേരത്തേ കണിക്കൊന്ന പൂത്തു മനസ്സില്‍ ..
ഇനി എന്നാണ് നിന്നെ ഒന്നു കാണുക ..?

പ്രീയദേ , നന്മ വറ്റിത്തുടങ്ങുന്ന ഊടുവഴികളില്‍ ...
കണക്ക് പറഞ്ഞ് സ്നേഹം പോലും പകുത്തെടുക്കുന്ന
സ്വപ്നങ്ങള്‍ നഷ്ടമായ പകലറുതിയില്‍...
ലാവമുഖങ്ങള്‍ അവശേഷിപ്പിച്ച തെരുവിലെ
ചാരങ്ങളില്‍ പൊതിഞ്ഞ് പോയ മനസ്സില്‍...
ഒരു തുള്ളി ഇരുട്ടില്‍ ഒറ്റിക്കൊടുക്കുന്ന മൗനത്തില്‍ ..
നീയും നിന്റെ ചൂടും അകതാരിലുണ്ട് ... ദൂരം കാലമാണ് ..
അതിനെ കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കുക , സമയത്തെ കാലം കൊണ്ടു തരും ..
അന്നു കാലത്തെ കവര്‍ന്നെടുത്ത് , നിറഞ്ഞലിയുക .........!

കാട്ട് വള്ളികള്‍ ചുറ്റി പിണയുന്ന , ഉരുളന്‍ കല്ലുകളുള്ള -
നടവഴികളില്‍ ദൈവ സാന്നിധ്യത്തിന്റെ സ്പര്‍ശം ...
നീയും ഞാനും ഒന്നിച്ച് കേട്ടത് , അരുവിയുടെ ചിരിയാണോ ?
നിനക്കെന്നൊട് എത്ര ഇഷ്ടം ? ദേ ഇത്ര , ഈ ആമ്പലോളം ......
ദേ ഇത്ര ..എപ്പൊഴും നനവാര്‍ന്ന് കാണുന്ന കൈവിരല്‍ തുമ്പോളം ...

ഒരു പാട്ടിന്റെ തുടക്കത്തില്‍ മയങ്ങി പോകുന്നത് ..
എത്ര ആഴമുള്ള മയക്കത്തിലും ഉണരുന്നത് ..
വറ്റെടുത്ത് വെള്ളമൂറ്റി കാന്താരിക്കൊപ്പം നാവില്‍ ചേര്‍ത്തത് ..
ഒരു ചൂരല്‍ കസേരയില്‍ ലോകം തീര്‍ത്തത്
കാലവേവുകളെ ചങ്കുറപ്പോടെ നെഞ്ചേറ്റാന്‍ പ്രാപ്തമാക്കിയത്
ഒരൊറ്റ ചുബനം കൊണ്ട് സ്നേഹം മുഴുവന്‍ പകര്‍ത്തുന്നത്.......!

പ്രണയമെന്നല്ല , താല്‍ക്കാലികമായ അഭിനിവേശമല്ല
കെട്ടു പോകുന്നതല്ല , പരത്തി പറയുന്നതുമല്ല ..
കാലങ്ങളായി കാത്തിരിന്നൂന്നുള്ള വീണ്‍ വാക്കുമില്ല ..
കാല്പനികതയുടെ ലോകത്ത് ജീവിക്കുന്നുമില്ല .........!
ഒന്ന് ...ഒന്നോട് ചേര്‍ന്നത് ... ഒന്നായത് .....!

കണ്ണ് തുറക്കൂ , നീയിപ്പോള്‍ എവിടെയാണ് ..
മലകളെ പുല്‍കുന്ന മേഘങ്ങളേ കണ്ടുവോ .. ?
താഴത്ത് നിറയുന്ന വന്യസുഗന്ധമുള്ള പൂക്കളുടെ
ഗന്ധവും പേറി വരുന്ന " ശലഭങ്ങളേ " കണ്ടുവോ ..?
ഒന്നെത്തി നോക്കൂ , ആഴത്തില്‍ നിന്നും കാറ്റേറി വരുന്നത് ..
വലിച്ചടുപ്പിക്കുന്ന എന്തോ ഒന്ന് , ഒരൊ അടിവാരങ്ങള്‍ക്കുമില്ലേ ..?

കണ്ണേ ..! ഇടക്ക് ചിന്തകളുടെ കൂമ്പാരത്തില്‍
നിന്റെ ചോദ്യങ്ങളെ അവഗണിക്കുന്നു എന്നു കരുതരുത് ...!
കയ്പ്പേറിയ അനുഭവങ്ങളുടെ ആകേത്തുകയാകാം ജീവിതം ..
ഇടക്ക് മഴയും , നനുത്ത കാറ്റും , വേവും, ഉഷ്ണവും , ഇലകൊഴിയലും
ഒക്കെ മാറി മാറി വരുന്ന ജീവിതം .. നാം നമ്മേ മറന്നു പോകുന്ന -
ചില നിമിഷങ്ങളുണ്ട് , ജീവിക്കണമെന്ന മോഹം മരവിച്ച് പോകുന്നത് ..
ചിലരേ നാം തേടി ചെല്ലും , ചിലര്‍ വന്നു ചേരും ..
ചിലര്‍ മൊട്ടിടും , പൂവാകും , കൊഴിയും ...
ചിലര്‍ നീല കുറിഞ്ഞി പോലെ കാലമെടുത്ത് പൂക്കും
ഒരിക്കലും നഷ്ടമാകാതെ ആ നിറവ് അടുത്ത വരവ് വരെ തങ്ങി നിര്‍ത്തും ..
മഴ ചാറ്റല്‍ പോലെ ചിലരുണ്ട് , എക്കാലവും ഉള്ളില്‍
ഇങ്ങനെ പെയ്തു പെയ്തു നില്‍ക്കും ...
പെരുമഴ തീര്‍ക്കുന്നവരുമുണ്ട് , പോകുമ്പോള്‍
വലിയ മുറിവിന്റെ ചാലുകള്‍ കാണാം ..

നിനക്ക് .. നിന്നോളം .. ഞാന്‍ എന്താണ് പറയുക .....

വരൂ ..... രാവ് പൂത്ത് തുടങ്ങീ , മലയിറങ്ങീ പോകേണ്ടവര്‍ നാം ..
കൈകള്‍ കോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ മനസ്സ് ചേര്‍ത്ത് വയ്ക്കുന്നു എന്നു കരുതേണം ...
കൈകുമ്പിളില്‍ ഒതുക്കി വയ്ക്കണം നമ്മുക്ക് കിട്ടിയ ശലഭത്തെ
പ്രണയച്ചൂട് കൊടുത്ത് , ആയിരങ്ങളെ പുനര്‍ ജീവിപ്പിക്കണം ..
നമ്മുടെ മുറ്റത്ത് നിലക്കാത്ത " ശലഭ മഴ " തീര്‍ക്കാന്‍ ......!

ഈ വര്‍ഷമേഘമിങ്ങനെ പെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കും ,
വിരഹ വേവു സമ്മാനിച്ച്
എനിക്കു മാത്രം , ഇത്തിരി അകലേ .....
ഉള്ളിലെ പ്രണയത്തിന് ഒരു ദിനവും കല്പ്പിച്ച്
കൊടുത്തിട്ടില്ല എങ്കിലും , പ്രണയാത്മാക്കളുടെ
ഈ ദിനത്തില്‍ വെറുതെ ...................