ഒരു വരി .. അയ്യാ നിന്‍ കതിരൊളി ..

ഒരു വരി എഴുതി ..
എന്തില്‍ നിന്നും തുടങ്ങിയെന്നറിയുന്നില്ല ..
ഇപ്പൊള്‍ അതെവിടേ ചെന്നു നില്‍ക്കുന്നു എന്നും
പക്ഷേ ഒന്നറിയാം " അയ്യന്‍ " നിറയുന്നുണ്ട് ഉള്ളില്‍ ..
ഒരു നല്ല മനസ്സ് സമ്മാനിച്ച ഒരു കാഴ്ച്ച , ഈ മരുഭൂവിലേ ശീതകാറ്റില്‍
യാന്ത്രികമായീ വന്നു ചേര്‍ന്ന വൈകുന്നേരത്തേ വര്‍ണ്ണാഭമാക്കിയിരിക്കുന്നു ..
പ്രവാസം നല്‍കിയ വിരഹം പേറീ , എന്റേ അമ്മയൂടെ വാല്‍സല്യത്തേ
അയ്യന്റേ കര്‍പ്പൂര ദീപത്തേ , സഖിയുടേ സ്നേഹസ്പര്‍ശത്തേ ,
മോളുടേ ചക്കരമുത്തങ്ങളേ ,എന്റേ കണ്ണന്റേ പ്രണയത്തേ,
മഴയുടേ പ്രീയ കുളിരിനേ ഒക്കേ പുല്‍കുവാന്‍ ഇവിടം വിട്ട
പല കാലങ്ങളിലും ഞാന്‍ നേരിട്ട് ചെന്നിറങ്ങിയത് ആ ശ്രീഭൂതനാഥനേ
മനസ്സിലേറ്റീ ആണ് ..വൃതമെന്ന പേരില്‍ നാം മനസ്സിന് കടിഞ്ഞാണ്‍
ഇടുകയെന്ന് ധരിക്കരുത് എനിക്കങ്ങനെ തോന്നിയിട്ടില്ല ,
അതൊരു സമ്ര്പ്പണമായീ ഞാന്‍ എന്നും കരുതിയിട്ടുള്ളൂ ..
സൗഹൃദങ്ങളും , മാതാപിതാക്കളൊക്കെ പലവട്ടം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ,
പ്രവാസത്തിന്റേ മടുപ്പില്‍ നിന്നും എന്തേ നീ നേരിട്ടിങ്ങനെ എന്ന് ..
പക്ഷേ എന്റേ സഖിയുടേ പുഞ്ചിരിയില്‍ ഞാന്‍
അയ്യനേ കണ്ടിരുന്നു , അവള്‍ നല്‍കിയ ശക്തിയില്‍
ഞാന്‍ അയ്യനേ പുണര്‍ന്നു വന്നിട്ടുണ്ട് ..
നിര്‍വൃതിയെന്നാല്‍ , അതു തന്നെ .. ഒരു നാമമോടേ ഒരേ മനസ്സൊടേ ,
ഒന്നിനേ മാത്രം പുല്‍കുവാന്‍ "തത്വമസിയെന്ന " വലിയ വാക്കിനേ
പൂര്‍ണമായീ മനസിലേറ്റുവാന്‍ , പരിപാവനമായ കാനനപാതകളിലൂടേ ..
അയ്യന്റേ മുന്നിലെത്തുമ്പൊള്‍ കണ്ഠം നിറയും , മിഴികള്‍ തൂവും ,
" സ്വാമീയേ ".. ശരണവിളികളില്‍ തൂവീയ മിഴികള്‍ക്കൊപ്പൊം
ഒന്നു കാണും ആയ്യനേ ,, കണ്ണുകളടക്കും ,, തീര്‍ന്നൂ ആ വര്‍ഷ ദര്‍ശനം ..
സഹിക്കനാവില്ല പിന്നെയുള്ള നിമിഷങ്ങള്‍ പൊട്ടി പൊട്ടി കരഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ,
ഇതറിയുന്ന അച്ഛന്‍ എന്നേ എല്ലാ തവണയും വന്നു നെറുകില്‍ തലോടും ,
സ്വാമീയേ ശരണം എന്നോതും , ഞാന്‍ കാണുമപ്പൊള്‍
എന്റേ പിതാവിന്റേ മിഴികള്‍ നിറഞ്ഞ് ഒഴുകുന്നത് ,
എത്രയൊക്കേ ക്ഷീണം ശരീരം നല്‍കിയാലും-
തിരികേ പമ്പയിലെത്തീ കര്‍പ്പൂരമിട്ട് തൊഴുമ്പൊള്‍ വല്ലാതേ
വിങ്ങും ഹൃദയം , അടുത്ത വരവിനായീ മനസ്സൊരുങ്ങും ,
അതാണ് അയ്യനെന്ന പ്രതിഭാസം നമ്മുക്ക് പകരുന്ന പുണ്യം ..
ജീവിതം പൊലെ കഷ്ടതകള്‍ സഹിച്ച് നാം അയ്യനേ പുല്‍കുമ്പൊള്‍
മനസ്സില്‍ നാം എന്തൊക്കെയോ ചെയ്തൂന്ന് തൊന്നുന്ന ചിന്തയില്‍
നിന്ന് ഭക്തി ഉദിക്കുന്നുണ്ട് , അവിടേ നിന്ന് മനസ്സിന് സൗഖ്യം പകരുന്നുണ്ട് ,
അഭേദ്യമായൊരു അനുഭൂതീ കൊണ്ട് ബന്ധിതമാണ് ശബരിമലയും ,
അവിടേ കുടിയിരിക്കും ചൈത്യന്യവും .. ഒരിക്കല്‍ പൊലും മടുപ്പ്
തോന്നാത്ത എന്തോ ഒന്ന് വലം വയ്ക്കുന്ന പാവനമായ മാമലമേട് ..
കലിയുഗ വരദനേ , കലികാല ദുരിതങ്ങളില്‍ നിന്നും
മലോകര്‍ക്ക് മുക്തി നല്‍കിയാലും , മതത്തിനും ജാതിക്കും-
മേലേ ഉത്രം നക്ഷത്രമായീ ജ്വലിച്ചാലും..
സ്വാമീ ശരണം ..